Hayırlı geceler arkadaşlar. Bu güzel forumla gözlerimden sicim gibi yaşlar dökülürken belki tutacak bir el, umut verecek bir çift söz, dua edecek güzel bir yürek bulurum diye ararken karşılaştım. Ben bittim.Tükeniyorum ne olur yardım edin...
Neler yaşadım küçücük yaşımda, neler çektim de bu kadar çaresiz hissetmemiştim kendimi. Ölümü düşünmemiştim. 13 yıl önce annemin ölümüyle yıkılmıştı dünyam. 13 yaşında bir kız çocuğu... Annesi hastaneden çıkacak diye ona yatak hazırlayan en sevdiği, yazmaya kiyamadigi kokulu mektup kağıdiyla annesine mektup yazan bir kız çocuğu. O anne o yatağa hiç yatamadi, mektubunu okuyamadı. O küçük kız büyüdü hatalar yaptı.
Annemin ölümünden sonra babam zar zor bıraktığı içkiye başladı. Sarhoş olup gece yarılarında eve geldi. Dayakla attı küçük kızına. Okulun tatil dönemlerinde çalıştığım parayi bile elimden alıp içkiye verdi. Eviné bakmadı. Üç yıl elektriğimiz suyumuz kesik kaldı. Ama bu bile bir babanın sarhoş gelip çocuklarını dövmesi kadar kötü değildi. Erkenden sizarsa mutlu olurduk. Ne karanlık ne de diğerleri umrumda olmazdı o an. Kirayı ödeyemedik kapıya attılar.
O an tek bir akrabam olmadı yanımda. Elin kızı, elin oğlu diye beni koruduklari kişiler yanımda oldular. Bir süre sonra toparlanip hayata devama ettim. Babam da ickisine...
Annemin acısına yandırmadı babam. Ona cektirdiklerini çektirdi. Yıllar geçti, büyüdüm 27 yaşına geldim. Halen okuyorum...Bir yandan da çalışıyorum. Babamı hiç bırakamadim. Bıraktığım an perişan olur biliyorum.
Beni bu kadar yıkan şey geçmişte yasadiklarimdan çok işlediğim günah oldu arkadaşlar. Çalıştığım iş yerinde bir iş adamıyla tanıştım. Evli olduğunu sakladi benden. Öğrenir öğrenmez ayrıldım. Ama bırakmadı peşimi. Ben de bırakamadim... Halen devam ediyor. Ama vicdanim peşimi bırakmıyor. Rabbim beni eskiden çok severdi biliyorum. Rüyalarımda bile doğru yolu gösterirdi. Namaz kilardım. Ama şimdi onun huzuruna çıkmaktan utaniyorum. Ben öyle biri değildim arkadaşlar. Onunla o anlamda birsey de yaşamadım. Ama çok büyük bir günah olduğunu biliyorum.
Anne yok baba var da yok... Akraba yok... Doğru düzgün bir arkadas yok. Herkes bir çıkar peşinde herkes var da yok. Benim işten cikinca mutlu mutlu gideceğim bir yuvam yok. Beni bu günaha o itti. Hatalarıma kılıf aramiyorum ama ben öyle biri degilim. Onu çok seviyorum. Ondan borc olarak aldigim ikibini ödeyince ayrılacağım. Parasini odemeden ayrilmak istemiyorum. Nasil dayanacagim bilmiyorum. İkinci es olmamdan bahsediyor. Annesiyle tanıştırdı. Ama ben başka bir kadını üzemem. Ben bir insanın huzurunu bozamam.. Ne olur yargılamayın ne olur kötü gözle bakmayın. Ne olur dua edin.
Neler yaşadım küçücük yaşımda, neler çektim de bu kadar çaresiz hissetmemiştim kendimi. Ölümü düşünmemiştim. 13 yıl önce annemin ölümüyle yıkılmıştı dünyam. 13 yaşında bir kız çocuğu... Annesi hastaneden çıkacak diye ona yatak hazırlayan en sevdiği, yazmaya kiyamadigi kokulu mektup kağıdiyla annesine mektup yazan bir kız çocuğu. O anne o yatağa hiç yatamadi, mektubunu okuyamadı. O küçük kız büyüdü hatalar yaptı.
Annemin ölümünden sonra babam zar zor bıraktığı içkiye başladı. Sarhoş olup gece yarılarında eve geldi. Dayakla attı küçük kızına. Okulun tatil dönemlerinde çalıştığım parayi bile elimden alıp içkiye verdi. Eviné bakmadı. Üç yıl elektriğimiz suyumuz kesik kaldı. Ama bu bile bir babanın sarhoş gelip çocuklarını dövmesi kadar kötü değildi. Erkenden sizarsa mutlu olurduk. Ne karanlık ne de diğerleri umrumda olmazdı o an. Kirayı ödeyemedik kapıya attılar.
O an tek bir akrabam olmadı yanımda. Elin kızı, elin oğlu diye beni koruduklari kişiler yanımda oldular. Bir süre sonra toparlanip hayata devama ettim. Babam da ickisine...
Annemin acısına yandırmadı babam. Ona cektirdiklerini çektirdi. Yıllar geçti, büyüdüm 27 yaşına geldim. Halen okuyorum...Bir yandan da çalışıyorum. Babamı hiç bırakamadim. Bıraktığım an perişan olur biliyorum.
Beni bu kadar yıkan şey geçmişte yasadiklarimdan çok işlediğim günah oldu arkadaşlar. Çalıştığım iş yerinde bir iş adamıyla tanıştım. Evli olduğunu sakladi benden. Öğrenir öğrenmez ayrıldım. Ama bırakmadı peşimi. Ben de bırakamadim... Halen devam ediyor. Ama vicdanim peşimi bırakmıyor. Rabbim beni eskiden çok severdi biliyorum. Rüyalarımda bile doğru yolu gösterirdi. Namaz kilardım. Ama şimdi onun huzuruna çıkmaktan utaniyorum. Ben öyle biri değildim arkadaşlar. Onunla o anlamda birsey de yaşamadım. Ama çok büyük bir günah olduğunu biliyorum.
Anne yok baba var da yok... Akraba yok... Doğru düzgün bir arkadas yok. Herkes bir çıkar peşinde herkes var da yok. Benim işten cikinca mutlu mutlu gideceğim bir yuvam yok. Beni bu günaha o itti. Hatalarıma kılıf aramiyorum ama ben öyle biri degilim. Onu çok seviyorum. Ondan borc olarak aldigim ikibini ödeyince ayrılacağım. Parasini odemeden ayrilmak istemiyorum. Nasil dayanacagim bilmiyorum. İkinci es olmamdan bahsediyor. Annesiyle tanıştırdı. Ama ben başka bir kadını üzemem. Ben bir insanın huzurunu bozamam.. Ne olur yargılamayın ne olur kötü gözle bakmayın. Ne olur dua edin.
