- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
Yaşadıklarım, dertlerim, kavgalarimin sebebi ;aslımdan , özüm ,Allah tan ayrı kalışımın sancısıymış,
geregi gibi kul olamadığım içinmiş o sıkıntılar bilemedim...
Oysa Ben dermani da çözümü habire dışarıda ararken bir yandan da gereksiz yere hep başkalarini sucliyarak Kul HAKKINA girdigimi bilemedim..
bunalıp daraldıkça, kendime dönmek yerine başkalarına döndüm.ve başkalarına gittim bir kere de olsa kendime gelemedim..
Onlarin,Hatalarını aradım, buldum da. Başkalarının hatalarının görülmesi ya da düzeltilmesi,ile kendimi düzeltemiyecegimi bilemedim...
Namazıma miracim gibi özen göstermedim, alel acele Yatıp kalkıp dua okumayı namaz kılmak sandım.
Ruhu olmayan namazın beni düzeltmeyeceğini bilemedim.
Yüzeysel kaldı yaptıklarım ve ben derinlere inemedim. Bunun sadece büyük zatlara ait bir yetenek olduğunu sandım.
Allah'ın her birimizin gönlüne kendisini nakşettiğini ;O cc. 'ın ruhundan bir parça taşıdığımizi bilemedim...
Rabb'ime bu yaşa kadar;Dualarımla sığındım!!Fakat tamamlanmak,Allah-in RAZI oldugu kul olmak için değil,
ulaşmak istediğim hedeflerim, kariyerim, rahatligim, dunyam için hep dua ettim...
Dualarımda sadece el açtım, ağladım, yalvardım. Bunu yeterli sandım...Yüreğimi de Rabbime açmayı bilemedim...
Hep Yaradan'ımdan bekledim, kendimin yaptıklarını değiştirme zahmettine girmeden, kendimi geliştirmeden, bedel ödemeden ve rahat hayattimi
bozmadan! o yolda yorulmadan, fiili dua ile kavli duayı birleştirmeden sonuç alınamıyormuş bilemedim.
Bir kalp kırmanın beni de içten içe kırıp küçülttüğünü bilemedim. Hep zihnimde ben haklıyım diyen nefsimin sözlerine kandım,
Bir haram lokmanın,Adaletsizligin insanın dunya ve ahiret dengelerini bozduğunu, çökerttiğini ve insan kalabilme becerisini körelttiğini bilemedim..
Sıkıntılar benim içimdeki boşluktan geldigini.. ibadet zirhimi cikardigim icin seytana KAPI araladigimi bilemedim...
Kendisini düzeltmekle meşgul olunca insan, diğer sıkıntıların düzelmesi için önce kendine düşeni yapar sonra da daha kolay bu benim imtihanım diyebilirmiş, bilemedim.
sıkıntımı gidermenin, sıkıntıda olanlara yardım edivermenin, yüzlerce rekât nafile ibadetten daha hayırlı olduğunu...
Faydalı olmanın ağırlığını, toplum için önemini ve benim amel defterimi açık bırakacağını bilemedim.
Önemini bilemediklerim yokken kendime gelemedim. Ömrüm gelip geçiyor geri çeviremedigimi anladim!!
Bir yaşıma baktım, bir de yaşadıklarıma. Ben bunları baştan bilseydim, şimdi daha farklı ve daha mutlu, huzurlu imanli olurdum..
zamanın kadrini ve Hayat sermayesinin kıymetini bilemedim...
ama buna da şükür!!Yarrab...son nefesimi vermediğime, bunları yapamıyacak durumda olmadığıma,amel defterimin halen kapanmadığına.
Yaşım kırk üçü bulsa da, hayat denen nimet,sermayem ve Tövbe kapısı hâlen açık..
aff-u mağfiret Ramazan ayına kavuşacağım için cok mutluyum..
Bu kutlu ayın rahmet, bereket ve mağfiret fırsatları ile bizleri kavuşturan Allah'a şükürler olsun.
belki de kusurlarımızin, günahlarımızin affı için Bu bize son bir fırsattır..kadrini ve kıymetini bilelim..
Affet Bizi Allahım!!hayatın da, ölümün de hayırlısını ver...amin..
Bil ki;Sonu var bu yolculuğunTekrarı yok bu kulluğun. yaptığın herşeyden sorulacaksın...
meczup..Muhacir..
