- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 9,111
- Tepkime puanı
- 81
İLAHİ...! Yalnız kaldım. Su yumuşaklığında kaldı kalbim...
Bir damla düştü zamandan.
Kirlendim...
Dağıldı kelimelerim.
Aşkından bir tek geriye senden gizleyemeyeceğim zaaflarım kaldı.
Günah çıkardım her an; bir sonraki an suç işlemek için.
Cesaretim şeytana taş çıkarttı.
Bilemezdim şehir bana ihanet edecek... ve ben yine yalnız kaldım.
Taş yumuşaklığında kaldı kalbim.
İLAHİ...! Meleklerin kapısını çalmadığı tek ev benim (mi) kaldı.
Gölgesi üstüme düşmeyen mahşeri kalabalıklarda (nasıl oldu da) kayboldum.
Güneş ışığını yeryüzünden mi çekti; yoksa gecelerin, kötü gündüzün masum çocuğu geri mi
geldi? Kim geldi ilahi...?
İftar sofralarına susam taneleri şuh düşünce, beyaz iplik siyah ipliği
çözünce; tende cana "düş" düşünce; kim gelir?.. kim gider?.. neyin peşine düşer?.. bilemeyince...
Yalnız kaldım yine. Bağışlar mısın?
Hangi savaştan arta kaldı bu yüz?
Hangi zayıf yanlarından tutulup savruldu bu yürek? Herkes bilmese de sen biliyorsun.
Sen söylersen bu yüz çekilir herşeyden.
Utanır, kıvrılır, çaresi çığlık atıp intihar eder. Örter misin?
İLAHİ..! Yeniden başlarsak, yol verir misin?
Yolda ihanet üzerine lekeler bırakan
sözler bulursak, ayet ayet bize tekrar inen kitap verir misin?
Elçilere zeval veren ahitlerimiz bizi tenhalarda yoklarsa eğer,bizi sure sure yayılan şehirlere vardırır mısın?
Yoksa.. yoksa İlahi bizi bize bırakarak mı cezalandırırsın?
Yalnız kaldım.
Saçlarımı kavrayıp yerde sürüklese de geçmişim...
Ağlarsam,bağışlar mısın? Yoksa beni tel tel zaaflarımla örer misin?
"Ramazana erdirdin ise bizi, bizden ümidini kesmemişsin dersek" eğer; bizi
bir kez daha sever ve bağışlar mısın?
Bayram namazını şeytana kıldırtmadan
"söz bu sefer son" dersek; tevbe edersek.
Bizi seninle kalmak için yalnızlaştırır mısın? .
Bir damla düştü zamandan.
Kirlendim...
Dağıldı kelimelerim.
Aşkından bir tek geriye senden gizleyemeyeceğim zaaflarım kaldı.
Günah çıkardım her an; bir sonraki an suç işlemek için.
Cesaretim şeytana taş çıkarttı.
Bilemezdim şehir bana ihanet edecek... ve ben yine yalnız kaldım.
Taş yumuşaklığında kaldı kalbim.
İLAHİ...! Meleklerin kapısını çalmadığı tek ev benim (mi) kaldı.
Gölgesi üstüme düşmeyen mahşeri kalabalıklarda (nasıl oldu da) kayboldum.
Güneş ışığını yeryüzünden mi çekti; yoksa gecelerin, kötü gündüzün masum çocuğu geri mi
geldi? Kim geldi ilahi...?
İftar sofralarına susam taneleri şuh düşünce, beyaz iplik siyah ipliği
çözünce; tende cana "düş" düşünce; kim gelir?.. kim gider?.. neyin peşine düşer?.. bilemeyince...
Yalnız kaldım yine. Bağışlar mısın?
Hangi savaştan arta kaldı bu yüz?
Hangi zayıf yanlarından tutulup savruldu bu yürek? Herkes bilmese de sen biliyorsun.
Sen söylersen bu yüz çekilir herşeyden.
Utanır, kıvrılır, çaresi çığlık atıp intihar eder. Örter misin?
İLAHİ..! Yeniden başlarsak, yol verir misin?
Yolda ihanet üzerine lekeler bırakan
sözler bulursak, ayet ayet bize tekrar inen kitap verir misin?
Elçilere zeval veren ahitlerimiz bizi tenhalarda yoklarsa eğer,bizi sure sure yayılan şehirlere vardırır mısın?
Yoksa.. yoksa İlahi bizi bize bırakarak mı cezalandırırsın?
Yalnız kaldım.
Saçlarımı kavrayıp yerde sürüklese de geçmişim...
Ağlarsam,bağışlar mısın? Yoksa beni tel tel zaaflarımla örer misin?
"Ramazana erdirdin ise bizi, bizden ümidini kesmemişsin dersek" eğer; bizi
bir kez daha sever ve bağışlar mısın?
Bayram namazını şeytana kıldırtmadan
"söz bu sefer son" dersek; tevbe edersek.
Bizi seninle kalmak için yalnızlaştırır mısın? .
