- Katılım
- 14 Ekim 2014
- Mesajlar
- 16
- Tepkime puanı
- 0
Yaklaşık 2 yıldır bir kızı seviyorum. Hep dua ettim. İyi niyetimle her türlü işlerine yardımcı olmaya çalıştım. 2 dakika muhabbet için bütün işlerimi erteledim. Çoğu kişiyle aram kötü oldu ama asla vazgeçmedim. Bu dünyam ve ahiretim olsun istemiştim. Çok da umutlanmıştım. Fakat başka birisi ile konuştuğunu öğrendim. Benim bu kadar sevdiğim bir insanın başkasıyla bir gelecek tasarlaması, başkasının dokunacak olması, başkasını sevmesi beni oldukça olumsuz etkiledi. Anladığım kadarıyla çocuğu çok seviyor. Beni bu güne kadar bu şekilde seven olmadı. Konuştuğum bir kız olmadı. Yaşım otuza yaklaşıyor. Hayatımda bazı şeylerin netleşmesi gerekirken ben yeniden yapayalnız kaldım. Sanırım hep böyle devam edecek. Tek başıma yaşıyorum akşamları resmen eziyet çekiyorum. Duygusal olarak çöktüm diyebilirim. Tevekkül etmeye çalışıyorum, sabrediyorum fakat hayatım eskisi gibi gitmiyor. Sürekli zihnimde o var. Gitmek istiyorum gidemiyorum, kalacak kalamıyorum. Anlatacak kimsem olmayınca buraya yazmayı tercih ettim. Herkese iyi akşamlar.