Bavullar eşya değil, umut taşırlar

Ekrem' Alıntı:

​

Kalkarsın sabahında İstanbulun,
Eser rüzgar, yüzüne.
Lodosudur korkutan, ayrılığın.
Ardında saplanmış bıçaklar sırtına,
Ve yüreğinde yarası, yaşanmışlıkların.
Bu son tangodur, İstanbulun orta yerinde.
Yapamayacağım dersin.
Alırsın eline bavulu, düşersin yollara.
Yollar geçer üzerinden, arabalar, trafik ışıkları
Bir bilinmeze götürür yanındaki yalnızlıkları
O bavuldu, içinde güzel hayallerle gelen ve bir kaç parça da eşya,
Oysa bavullar eşya değil, umut taşırlar.
Umudun ise bittiği yerdir, otogarlar.
Yağmura gebe bir gün,
İki insan ve bir otogar.
Benden buraya kadar dersin,
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlar ve son bir kaç cümle,
Rüzgar esiyordur,
Ama ayrılığın rüzgardır bu
Her birini bir tarafa uçuran
Ve
Yüze değil, yüreğe eser o rüzgar.
Dönersin arkanı yürürsün,
Arkanı döndüğün bir beden değil,
Bir yürektir,
Yaşadığın güzel anlardır, bir zamanlar sevdigin insandır,
Sabah kalktığında gördüğün yüz
Gülüşüyle seni mutlu eden, geleceğin, umutlarındır.
Ağır ağır ilerlerken bir daha düşünürsün,
Bavullar eşya değil, umut taşırlar.
Son kez.Uzgunnn

(Alıntı)​

Genişletmek için tıkla ...