Ahh nefsim..yine beni de sevdiklerimi de acittin....
Sema da karanlik bir gece de parlayan bir yıldız vardi...
Öylece yaşıyor ve uçsuz bucaksız göklerde deli divane dolaşıyordu...
Rabbine Teslim olmak istiyordu.. ama sonunu getiremiyordu..
ayni AY gibi gel gitler arasında boğuşup duruyordu..Bazen mehtabi nuru ile göz kamaştırıyor..
bazen de inceldikçe inceliyor sonra kaybolup tekrar geri geliyordu...
Böylece gökyüzündeki gizemli dansına devam ediyor arada bir kendini kaybediyordu..
düzenim huzurum yok ordan oraya savruluyorum diye Alemlerin Rabbine siginmayi..ogreniyordu..
daha cook genc..toy..ve cahil idi..ne aradigini bir bulabilseydi..
İçi öfke ve huzursuzluk doluydu. Ne verilse bir türlü tatmin olamıyordu...
Sevmek, sevilmek, mutlu olmak istiyordu. Ama bir türlü aradığını bulamıyordu...
Kalbi o kadar karışıktı ki her önüne çıkanı beklediği sanıp ona sımsıkı sarılıyordu..
Günler günleri, aylar ayları kovalıyor, yıllar hızla geçiyordu. Karanlık boşlukta öylece aranıp duruyordu...
en kotusu kendisi ile dürüst olamiyordu..
Bilirsiniz dürüst olmak çok güzeldir. Ama bundan da güzelini söyleyeyim mi size?
insanin Yaradanina karsi.. Kendine karşı dürüst olup ve aynaya bakabilmektir..
Aynaya baktığınızda gerçek yüzünüzü görmek, ne kadar korkutucudur. Ancak yiğit kişi, kendisinin hakikatini görmeye dayanabilir.
Elbette bu iş öyle kolay değildir... Ne zaman kendime dürüst oldum, kendimi kandırmadan ne zaman teraziye çıktım işte o zaman ölçülerimin gerçek değerlerini öğrendim
ve bir gun..ihlas..ve samimiyetle..yolu Dünya’ya düştü. İşte orada kalbinin her köşesini aydınlatan nuru gördü..Nur`un ala Nur...
ben de sizlerin gibi hep kendimi aradim..ve halen arayislar girdabindayim..gectigim katmerleri duymak istermisin Can...
