- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
Bazen bilerek, bazen nefsimize yenilerek, bazende bilmiyerek öyle bir bencil olabiliyor ve Hâl-Ene sevgi, sevmek ve Aşktan bahsediyoruz...
oysa Sevginin olduğu yerde bencilik, olmaz..!
bencillik insanın sadece kendisini sevmesi sadece kendi mutluluğunu ,kendi nefsini düşünmesi...
Günümüzde git gide dünyamızda bencillik var oldukca aşk,sevginin de öldüğü bir zamanda yaşıyoruz.
Kimileri, şehvetle aşkı ,sevgi ile bencilliği karıştırıyorlar. Karşıdakini bir insan olmaktan ziyade,
bir beden, hatta elde edilecek sadece bir menfaat olarak görenler zuhur ediyor.
Bu ise, aşkı öldürüyor. Çünkü aşk ruhların beraberliğidir;
bedenlerin ,bencilliğin değil...
Rabbim! Onun için hayırlısı ben isem,o mutlu, huzurlu iman ve hizmettinde devam edebilecekse bizi birbirimize nasip et! Değilse, hakkında hayırlısı kim ise, onu ona nasip et! diye dua ederdi rahmetli Sofi...
Sevgi, aşk bana Rabbimi, kalbler kudret elinde olan Zât-ı Zülcelâl olarak tanımayı öğretti. Hasbünallahi ve nimel-vekîl diyerek, işi ve eşi için, Rabbül-âlemîni vekil tutmayı öğretti.
aşk, bir bedenin bir diğer bedene duyduğu ilgi değildir. İki insanın, Allahın kalblerine koyduğu bir sevgiyle insan olarak birbirlerini sevmesidir.
İnsanı insan yapan ise, bedeni değil, ruhu, aklı ve kalbidir. aşk, iki insanın beraberliğidir; dolayısıyla, öncelikle iki kalbin, iki aklın, iki ruhun iki, kalbin beraberliğidir...
