- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 101
- Tepkime puanı
- 6
بسم الله الرحمن الرحيم
Kendini görmek için baktığın aynada, ancak karaltılar görebilirsin.
Böyle bir bakışın iliştiği yerde,
kimse senin kendini görmeni sağlayacak kadar karartmaz kendini çünkü.
Gördüğünüz, görülme meyilli camlardaki siluetlerdir sadece.
Bir ayna varsa ortada, biri fedadır. Biri seçilmiştir.
Biri gördüren, biri görendir.
Ayna kötü değildir. Rabbimin kendini göstermesidir ayna.
Semada, arzda, bitkide, denizde, âlemde, insanda, annemde.
Emek emek, vazife vazife güzelliktir ayna. Vefadır. Temaşadır.
Karası nefsim olsa, parlayan haktır.
Onca ayna içinden seçerse onu bana beni veren, başımın üstünde taşırım ben aynamı.
Onu kırmakla kendimi kayırmam, kararmayı da göze alır, ışığın kaynağına ulaşırım.
Aynamı yanıma alır, ebedi mekânda izlediğim hatıralara,
“Seninle bakmıştım” diye, bir kez daha doyarım.
Şükrederim. Vefa ederim. Severim.
Değil mi ki benim olmayanı taşırım, ben de bir aynayım.
Kırmam gereken şey nefsimdir. Aşk değil.
Aşkı kırmayın, sadece ayna değildir ve ayna değerlidir:
Kim ki aşka meyli yoktur, vah ona! Kuş misal vermez kanat Allah, ona.
Nuriye Çakmak