Anlat, anlat ki anlayayım melalini!

Ne vakit
nazarını fark etsem

Yalnızlığın
ucsuz bucahsız
bahtında söylensem

Dilimi düğümleyen
sualleri bin hüzün içinde
serdetmeye meyletsem

Bir endişe
kuşatır benliğimi

İzan içinde
südur eden medcezirleri,
boyun büktüren sessizliği

Bazen
sorarım kendi kendime

Acaba cüret
etsem mi diye, içimi
titreten mechulin gailesiyle

Nefesim acizleşir,
hevesim fakirleşir, umudum
her ne hikmetse nüveleşir

Neden böyle
bir kaygı kuşatır sineyi

bin bir sual içinde
derlenen elim izmihlali,
sukut ettiren sesgide ki edebi

Konuşmak
bu kadar mı zor

Selamvermek
neden içime sessizce
zerkettiği sancılar koyar

Niyetin samimiyeti,
halin fark edilmeye muhtaç
kederi nasıl bir irfana kapı aralar

Yorgun ve bitap
bir haldeyim ey sukut ettiren melal,
hangi umudum ruhum için sürura kapı aralar

Şehrin
yükü ne kadar ağır

Her taraftan
kuşatan ve açlan caddeler
kalbimin inhisarında bir kahır

Hangi tarihi
bir abideye baksam

İçinde
kümelenmiş nefeslerin
kaygılarını aralasam

Heves ve keyfitetin
ne kadar fakir ve sığ olduğunu derleyip,
yürek sahiplerine sukunetle anlatsam

Ümera
bilmem ki nerdedir

Hangi hesabın
içinde bitap olmak içim azmektedir,
makam ve şöhret bunun için midir

Kalbin ve ruhun
yalnızlığı ne kadar kıymetlidir mavera
için hangi hesabın mizanı nefesimdir

Lahzalar
artık kime sesleniyor,
araf merak içinde kimleri bekliyor

Ölüm
ne hikmetse sineme
sessizce aksediyor

Hangi
şairin kitabını okusam

İçine düştüğü
yalnızlığı bilmek ki nasıl
şehredip halin diliyle anlatsam

Vaziyet edemediği
sualleri nasıl anlasam,
derd-i gamıyla mı hicrana uzansam

Her kelimenin
kadrini bilmeden ve halde şehredip
divanenin meşkiyle kal etmekten hala uzaksam



Mustafa CİLASUN