- Katılım
- 3 Haziran 2014
- Mesajlar
- 1,608
- Tepkime puanı
- 47
Esselamu ve rahmetullahi ve Berekatuhu Kardeşlerim,
Bu konu benim çok sevdiğim bir konu ve hadistir...
Şimdi hepimiz için açıklamaya çalışacağım, rabbimin izniyle...
Allah insanoğlunu yaratırken kendi ruhundan üflemiş ve ona "EŞREF-İ MAHLUKAT" yaratılmışların en şereflisi, adını vermiş... Peki biz bu sıfatı kullanabiliyor muyuz yerli yerinde? Malum ahir zamanda, fitnenin, kalben hastalıklı günahlar başta olmak üzere, bin bir çeşit günahlar denizinde yüzüyoruz! Allah bize değer verip yaratmış ve hatta o kadar çok değer vermiş ki, kendi ruhundan üflemiş bizim ruhumuza...
Bizim buna en iyi şekilde sahip çıkıp, Allaha tertemiz geri dönme gayretinde olmamız gerekiyor..
İki cihan sultanı güllerin efendisi, Peygamber Efendimiz (s.a.v) buyuruyor ki;
“Muhakkak ki Allah, sizin dış görünüşünüze ve kalıbınıza bakmaz. Kalplerinize ve niyetlerinize bakar.”
(Müslim, İbn-i Mace, Ahmed b. Hanbel).
Kalp, niyettir! Bir işi yapmadan önce aklın, sonra kalbine, sonra da vicdanına danış! Bunların hemfikir olması senin lehinedir! Akıl ile düşünürken nefsin girebilir araya, mesela bir iş için adım atacaksın aklın onaylıyor, kalbin ve vicdanın onaylamıyorsa orada bir tezatlık var! Rabbinin istemediği bir şey var, sonunda hüzün ve keder var, unutmaman gereken bir şey var! kalp Rabbinin mekanı! oraya yanlış bir şey koymamaya bak! eğer koyarsan ruh ızdırap çeker! kalbini kendi ellerinle şeytana teslim eder, öldürürsün!
Sana iman vereni düşün; kalbine, aklına, bütün uzuvlarına kötülük sirayet etmeye başladığı an! Kalp, Allah'ın sirayet ettiği mekân! tabii imanın sağlam olduğu müddetçe!
Bir şeye niyetlenince, Evvelallah
Sevinince, Elhamdülillah
Üzülünce, elinden gelen bir şey olmadığında, Eyvallah
Şaşırınca, Sübhanallah
Ümit ettiğinde, İnŞALLAH
dediğin sürece, Rabbin her daim yanında!
Sen onu anmadığın zaman bile senden uzak değil, senden rahmetini, merhametini kesmiş değil!
İnsana düşen; her zaman Rabbinin rızası için uğraşmak, her işinde ondan medet ummak, boş yere, sonunun hüsran olacağını bile bile kendine zulüm etmemek!
şunu da unutmadan, bu dünyada bize düşman olan bu nankör nefis, ahirette de, Allah katında, bana zulüm etti diye davacı olacak bizden!
Seçim bizim kardeşlerim, ya Allah'ın ipine sarılır, Rahmete ulaşırız, yahut nefis ve şeytanın elinde oyuncak olur, ahirette onlara bile kendimizi güldürürüz! Allah muhafaza...
Rabbim; Aklımızın, kalbimizin, vicdanımızın beraber yürümesini, sırat-ı müstakim üzere bir hayat yaşamayı, tüm Ümmeti Muhammede nasip ve müesser eylesin... Amin...duaa..
Bu konu benim çok sevdiğim bir konu ve hadistir...
Şimdi hepimiz için açıklamaya çalışacağım, rabbimin izniyle...
Allah insanoğlunu yaratırken kendi ruhundan üflemiş ve ona "EŞREF-İ MAHLUKAT" yaratılmışların en şereflisi, adını vermiş... Peki biz bu sıfatı kullanabiliyor muyuz yerli yerinde? Malum ahir zamanda, fitnenin, kalben hastalıklı günahlar başta olmak üzere, bin bir çeşit günahlar denizinde yüzüyoruz! Allah bize değer verip yaratmış ve hatta o kadar çok değer vermiş ki, kendi ruhundan üflemiş bizim ruhumuza...
Bizim buna en iyi şekilde sahip çıkıp, Allaha tertemiz geri dönme gayretinde olmamız gerekiyor..
İki cihan sultanı güllerin efendisi, Peygamber Efendimiz (s.a.v) buyuruyor ki;
“Muhakkak ki Allah, sizin dış görünüşünüze ve kalıbınıza bakmaz. Kalplerinize ve niyetlerinize bakar.”
(Müslim, İbn-i Mace, Ahmed b. Hanbel).
Kalp, niyettir! Bir işi yapmadan önce aklın, sonra kalbine, sonra da vicdanına danış! Bunların hemfikir olması senin lehinedir! Akıl ile düşünürken nefsin girebilir araya, mesela bir iş için adım atacaksın aklın onaylıyor, kalbin ve vicdanın onaylamıyorsa orada bir tezatlık var! Rabbinin istemediği bir şey var, sonunda hüzün ve keder var, unutmaman gereken bir şey var! kalp Rabbinin mekanı! oraya yanlış bir şey koymamaya bak! eğer koyarsan ruh ızdırap çeker! kalbini kendi ellerinle şeytana teslim eder, öldürürsün!
Sana iman vereni düşün; kalbine, aklına, bütün uzuvlarına kötülük sirayet etmeye başladığı an! Kalp, Allah'ın sirayet ettiği mekân! tabii imanın sağlam olduğu müddetçe!
Bir şeye niyetlenince, Evvelallah
Sevinince, Elhamdülillah
Üzülünce, elinden gelen bir şey olmadığında, Eyvallah
Şaşırınca, Sübhanallah
Ümit ettiğinde, İnŞALLAH
dediğin sürece, Rabbin her daim yanında!
Sen onu anmadığın zaman bile senden uzak değil, senden rahmetini, merhametini kesmiş değil!
İnsana düşen; her zaman Rabbinin rızası için uğraşmak, her işinde ondan medet ummak, boş yere, sonunun hüsran olacağını bile bile kendine zulüm etmemek!
şunu da unutmadan, bu dünyada bize düşman olan bu nankör nefis, ahirette de, Allah katında, bana zulüm etti diye davacı olacak bizden!
Seçim bizim kardeşlerim, ya Allah'ın ipine sarılır, Rahmete ulaşırız, yahut nefis ve şeytanın elinde oyuncak olur, ahirette onlara bile kendimizi güldürürüz! Allah muhafaza...
Rabbim; Aklımızın, kalbimizin, vicdanımızın beraber yürümesini, sırat-ı müstakim üzere bir hayat yaşamayı, tüm Ümmeti Muhammede nasip ve müesser eylesin... Amin...duaa..