- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185

Ben olduuum olası hep yanlızlığı sevdim sessizliği, halktan uzak olup alemi seyretmeyi sevdim…
Kendimi bildim bileli bir arayiş bir hanci bir yolcu misali hep divane gezdim...
çocukluğumu hatırladığımda da pencereden gök kubbene üstündeki süslü yildizlara değmek onlarla semada uçmayi düşlerdim.
Uzakları cok uzaklari o uzaktaki sevgiliye hasreti kavuşamamanın verdiği o iç kazıtan acıtan burukluğu sevdim….
Ağlamaları sevdim hep ağlayınca sanki içim kanıyooor boşalıyooor gibi oluyordum…
Doyuyordum nedense güceniktim daim ama tebessümü eldende bırakmazdım birde kimsenin ayağına dolanmamaya
dikkat ederdim ki benim yüzümden öfkelenip kızmasınlar diye…
O zamanlardan daha var olan bu his ve haller meğersem.senin muhabbetindenmiş Yar...
ezelden beri bilemediğim, özlediğimyokluğunu hiç bir şeyle dolduramadığım o boşlukta hep sen varmışsın.
Sen ezelden ebede kadar hep aradığım sevdiğimsin… sevdirenimsin kendini aratanımsın…
Yine değişmedim aynıyım ama daha bilinçli ettin beni, yine geceleri herkes uyusun yada uyumasın o cezbelerinle eridiğimsin…
seccademde ağlayıpta yarısını üstüme yorgan yapıp uyuduğum anlarımda bitişlerimi ve başlangıçlarımı yaşatanımsın…
Seni çok sevdirenimsin gecenin ayazını seviyorum herkes kaçarken üşüdük diyeben iliklerime kadar işleyen o hallerimi seviyorum
İçimden bir an bile korkunu alma ama varlıklarından da içime korku salma…
Her varlığını sevdir ama, kendinden daha fazla sevdirip nefsi gaflette bırakma…
Kendinden başkasına muhtaç ettirecek hallerde bırakıp avuç açtırıp nefsimi ağır sınavlardan etme…
Cihadım için beni sevdiğin kullarınla kuvvetlendir ve sevdiğin fiiller ve lisanla kuşat .amin…