- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
Aşk ve Akıl bir arada olmaz ki...aşk varsa akıl kalmaz. aklın olduğu yerde de aşk olmaz.biri geldiğinde diğeri kaybolur. ateş ve su gibidir.hangisine daha fazla kuvvet verirsen verirsen, beslersen o kazanır...
Akıl hali;kendinde ,olma şuur”udur ...
Aşk hali;“kendinden geçme ,Aşkta kaybolma halidir...
Ey Rabbim Aklıma biraz aşk damlat, aşkıma da biraz akıl…
Kalp ve Akılı ayırırsan birbirinden her yer Kalpsiz ve Akılsız ile dolup taşardı.
Kalp ve Akıl Ayrılamaz ayrı Kalamaz. Bir gün ters düşerler ertesi gün yine birleşirler.
Mutluluğun sırrı kalp ile aklın bir olmasında saklı.
Kalp aklın önüne geçmemeli diyorum...
aklımın hayır dediğini, kalbim kaybeder.
akıl ve kalp savaşında, aklın kazanması daha makul ve mantıklıdır..
Aklın hayır diyorken kalbin evet diyorsa
vazgeçemiyorsan da bir süre daha devam eder ama eninde sonunda bedelini ödeyerek yine ayrılırsın...
Evet zor bir durumdur gerçekten. ama bu tür durumlarda "bence kalbinin sesini dinlemelisin" ve ya "bence mantığını dinlemelisin" demek yanlıştır.
kendi tecrübelerime dayanarak konuşuyorum ki; bazı yerlerde kalbi bazı yerlerde mantığı dinlemek yararlı olacaktır.
saplantılara kapılıp, "ben kalbinin sesini dinleyen bir insanım" demek ve hayatı boyunca alacağı bütün kararları kalbe şartlandırmak çok büyük bir hata olur.
İnsan yaşamında akıl kadar duygular da önemli ve yönlendiricidir. Hatta akla bırakılmayacak kadar öncelik verdiğimiz duygusal kararlarımız da vardır. Önemli olan aklımızla kalbimizin uyumunu sağlayabilmektir.
Kâinat muhteşem bir denge üzerine kurulmuşken bize de düşen hayatımızda ve iç dünyamızda bunu sağlayabilmektir.
dfgtn