Ah Yarr ...

Gönül sızım

Ah Yarr bir bilsen içimdekileri Kagıda kaleme dokemediklerimi ...
Gözyaşlarımla yazmaya cesaret etmeden sildiklerimi sevgimin buyuklugunu bir bilsen..
Sen bırakıp gidermıydın beni?
hani sevdigini dusunur ya insan Her yerde onu gorur ve sever ya ahh Yar gunumde...
Sen gecemde esir olmusum hayalinle gozzyaşım ve ben ozluyorm yarr ozluyorum Seni..
Arafdayım sen gittinden beri Ne olur soyle bir daha donmezmisin geri?
eyy Can dustun ya yine aklıma ateşi suzan oldun yanık sineme ahh yar sen gittin gideli...
saatlere bakar oldum acaba nerde ne yapıyordur?
seviyorum kendımce dusunurum Yar dusunurum bazen saatlerce...
ah yarr bana sorardın aşkın tarfifi nasıldı diye gülerdim ben mecnuna sor diye?
unuttum Yar unuttum leylada severmiş diye! leyla sevmese kays mecnun olmazdı diye...
şimdi biliyorum aşkı ama tarife hacetim yok aşkın tarfii dusunce dilime gozyaşı yoldaş oluyor gözlerime bu aşk hiç yalnız gezmezmi soyle gözyaşından başka yoldaşı yokmu soyle?
bazen acı bir burukluk içinii kemiren iç çekmek belki soylenmemiş sozlere ...
soyleyemedıklerıme artık soyluyorum Yar soyluyorum çekındıklerımı kalemle defterime
Ahu zarimi yaziyorum!
sessizlik dustu sevgimize sukut dustu yanık yuregımıze...
artık sukutumuz haykırıs olsun bizim gibi sevipde kavusamayan yureklere!
ahh Yaarrr Sevgin içimde bir alev yakıyor ahh Yarr ozluyorum seni...
Uzgunnn

Gönül sızım

acı ve keder benle birlikte doğdu adeta..benimle büyüdü gün be gün...
nihayet benim günlük azığım haline geliverdi...
beşiğe değmemiş bedenim acı sedyelerinde inlemiş
tenimde neşter izleri ki Gönül sızım
aynı zamanda hakkın ,halktan gizlediği perdem,sır-ım
işkenceden kalanları manevi zenginliğim...
paramparça liğme liğme edilmiş bir gönül ve
saf samimiyet nimetiyle atan bir kalp
melül melül bakan bir çift yaşlı göz...
masumca uzattığım ve tutanın elinde kırılan parmaklarım
yarına ve yare dair hala hibemde umutlarım var...
elimden ,dilimde ,belimden emin idi alem,
benim onlardan emin olmadığım kadar
aşk ile parçalandı tümüm ve şimdi,
zerreme geçmez oldu sözüm aldı aklım başımdan
gayrı firariyim şimdi birşey gelmez elimden
gelişin garib ti zaten gidişine işaret eder gibi..
hararetten çatlamış dudakların ve son bir söz ile,
selam olsun cümle,garip ve aşk taşıyıcılarına...

Gönül sızım

Ey gönül!
Neleri görüp geçirdin bu hayatta...Kaç kere yerlere düştü ümitlerin.
Ne elvedalar bıraktı sevdiklerin...Bu emanet bedenin;
Ne sevdalarla tutuştu sönmezcesine…
Kimler terk edip gitti seni, dönmezcesine…

Gönül sızım

Önce vav düştü hattatın yüreğinden parşömene;
Sonra bir siyah gölge…Gözleri kimsesiz kaldı;
Sözleri kimsesiz…Vahdaniyeti aksettirdi duvara;
EHAD dedi ta içinden koparcasına...

Gönül sızım

CANAN…
Hattat sustu divit konuştu…Nun düştü gölgeye usulca…
Nerden geldin? Nereye gidiyorsun? dedi
Neden geldin kainata?Neden sevdin ki?
NEDEN?

Gönül sızım

Eyy Rabbim Gurbet diyarinda ne Gokde nede yerdeyim su an..Hamd olsun buradaki bu ney muzigini dinliyor ve ruhumu dinlendiriyoruum..
Ya HUU...Dağlar yerinden oynamalı, toprak hayretlere kapılmalıydı ben “HU!” deyince...
Yer sarsılmalı kıyametler kopmalıydı ben “HAY!” deyince…
İşte sevmek böyle olmalıydı. Ben böyle sevmeliydim seni ben böyle ölmeliydim sende, yeniden dirilircesine.
Ciğerim yanmalıydı sevginden, Hz. Ebubekir (ra) misali… Adını her andığımda unutmalıydım kendimi ve seni unutturan her şeyi.
Ben böyle sevmeliydim ve böyle ölüp gitmeliydim.

Gönül sızım

Kokuna hasret bir yağmur damlası düştü, yağmurlarına aşina olduğum bu diyarda…
Seni yazdı düşen ilk yağmur damlası yüreğime…
Sensizliğin üşümüşlüğünde…
Ağladı sema sensizlikte… Üşümüşlüğümü anlatmaya yeter mi bilmem, ağladım işte sensizlikte..
Yağmur sana sevdalı, ben sana sevdalı…
Ağladık üşümüşlüğün titreten zemherisinde…

Gönül sızım

Yâr yardı yüreğimi, ben; sen kanadım... Ne Mecnuna Leyla kalabildim senin varlığında, nede kendimi atabilecek bir kuyu bulabildim yokluğunda...
Ben ne dağlar delecek kadar aşıktım, nede uğruna ölünecek kadar maşuk...
Kalbimin çöllerini aşamasada Mecnun,gözlerimin kuytularında boğulsada aşk ve yalan kadar sadık olamasamda yalan hayata, ben; sen kadar zifir yazgımla bir sana sadık kalabildim bu hayatta birde ölüme...
Mecnunun çöllerine gömdüm aşkı... Yusuf'un yüzüne sakladım suretini...
Yakubun gözlerine sapladım... Ve çocukların uyku kokulu masallarında unuttum aşkı...
Ben ölümü öptüm Yusuf yüzlü gidişinde... Şimdi derin güzel uykuda VUSLATI bekliyorum...

Gönül sızım

AŞK; tekdir. Aslında en büyük lütuftur bu kulunun kalbine koyduğu ateş.
Canı görmek için izin yok ki bunu boyle bil ki sen...
Leylalar Mecnunlar, Yusuflar Züleyhalar, Ferhatlar Şirinler ve daha nice efsaneler bu aşkla ona erdiler...
Anne sevgisi, eş sevgisi, kardeş sevgisi, evlat sevgisi, sevgili sevgisi hepsi birdir. Hepsi tek pınardan beslenir...
Çünkü sevgi tektir. Bilmeden Allah'ı sevmektir...
O zatını kulunda gizler görünmez, ama O kulunu görür...
Bu aşkla Mahmut Hüdai-ye kadılığı bıraktırır. İbrahim Ethem'i atlas yorganından çıkartır. Bişr-i Hafî'ye bütün varlığını tükettirir...
Niyazi-i Mısri'ye mum yaptırıp sattırır. Ferhat'a dağları deldirir, aşığa acı çektirir...
Âşık aşka âşıktır, âşık aslında Sana âşıktır.
Aşk tektir, ben tek Seni sevdim...
Seni sevdim kulun zatında,Rabbim!

Gönül sızım

Bedenim ruhunla birlikte uçup giderken
Mezarına bir kürek toprak atmak bir yanmis ,solmus kirmizi gul de ben koymak istedim...
Yapamadim,yapamadim canimin ici...
ellerim ,yuregim uzerine toprak atmaya el vermedi...Cunku atarsam sanki bir daha hic O gül yüzünü goremiyecem gibi bir an yandi icim...
Ne kadar acıdı O gun bir bilebilsen...Bedenim Ruhumla yuregim ile ucup sema ya giderken.. Canım yanıyor, içim acıyor ölümüne...
Yıkık, dökük her yanım, toz duman olup savruldum dört bir yana…
Ölümünle birlikte yerle bir olan varlığım, yaşayan bir ölü olarak yeryüzüne mahkum şimdi…

Gönül sızım

gönlüm bakı yar-in özleminiyle yanarken..ben bir Haliki aglatarak..baki sevgiliye mi ulasabilirim ki?
sukut, gönül kilidini açan ne güzel anahtardır ve bazen konuşmak yerini alırsada anlatılamayanların hallerini yaşayan anlar can...
hiç içine konuştunmu sözsüz ve takatsizce ölüm hallleri gibi perdelenir dünyaya tüm duyuların...ah...ahh..kelam bitti kalan yar... elde sadece yaptigim zulum var..
nefis adem'de bir haliktir...adem'se bedenindeki ve kainattaki bütün alemlere sır edilerek malik kılınmıştır...ah bu SIRRA erenlere selamette kavusanlara ne mutlu...

Gönül sızım

Ey iman edenler, Allah'tan korkup-sakınırsanız, size doğruyu yanlıştan ayıran bir nur ve anlayış(furkan) verir, kötülüklerinizi örter ve sizi...... bağışlar. Allah büyük fazl sahibidir. (Enfal Suresi, 29)

Anladım ki gönül çuvalımda ki, Kelimeler sana yetmez..Oysa gönlümde Sen`nin Sevgin olmazsa bahçemde bir gül dahi bitmez...
Ey Sevgili,...Senin "Aşkın" daim olsun,.. Benim yaram olsa da fark etmez...Ey ebedi Sevgili..er-Rahmân, er-Rahîm,olan Hazreti Allah...

Gönül sızım

Bu gün bir SessizLik çöktü içime nedense,SessizLik işte,avaz avaz susuyorum...
Bugün bir AğLayış çöktü içime nedense;GözyaşLarımı tutup...Kaza niyetine süküt ediyorum...
Bugün nedense her günden daha fazla yorgunum...
yağmurlara saklanmanmak yağmur damlalarıyla toprağa düşüp kaybolmak....
kim bilir belki de yeniden doğmak...Yeniden doğmak,yaşamak...
belki de yeniden dogmak!ama başka bir alemde olmak istiyorum....
BUGUN...
Acı kimin içindeyse onun canını acıtır, o acı ne kabuk bağlar, ne tımar edilir taaki son nefese kadar onu solursunuz, dağlar sizi an be an en ufak tebessümünüz yüzünüzde kaybolur....
utanırsınız gülmeye çünkü o acı alnınıza damgalanmıştır atmak istemezsiniz sarılırsınız onunla geçen günlerin hayaline....
Kaybettiğiniz düşer yüreğinize buz gibi bir kar tanesi zaman içinde büyür-büyür bir çığ olur kalkamazsınız altından.
Ateş düştüğü yeri yakar her yanık yarası ne kadar büyük olsa da zamanla kabuk bağlıyor, izini dışardan bakanların göremeyeceği hale gelmesi yarayı sahibi için yok etmiyor, sadece kalbinin en derin köşesine gömüyor..

Gönül sızım

Hani bazen hayatimizda cok derin ACIlar yasariz ya sanki Yusuf un kuyusunun dibine yüreğimiz düşer....kuyunun içinde yusuf. yusufun içinde kuyu...haram etmiş gece gündüz uykuyU..
Allah’ın ipini bekler... Allah..ipini sarkıtmazsa eğer,yusuf kuyuda caresiz bekler...
her yer karanlik, sessiz,hüzün, yüregimiz üşür ya!iste oyle bir An Karanlıkta el yordamıyla ilerler gibi hayat akar...
Önünü göremeden,yönünü bilemeden,sadece şu anı kurtararak..
Gönlünün kandili sönmüş,zifiri gecede kalmışsındır.Ama işte ancak böyle durumlarda, iki göz birden karanlıkta kalınca, bir üçüncü göz açılır insanda.
Kapanmayan bir göz...
iste buyuk ACILARDA hep oyle 3.bir gözun acilisiini yasariz..
Ve ancak o zaman anlarsın ki bu alem sonsuza dek sürmeyecek. Hazandan sonra başka mevsimler, bu çölden geçince nice vadiler gelecek;bu ayrılığın ardından da ebedi vuslat ile sevdigimize kavusacagiz...
Sevmek mi hasret kalmak mi yoksa cok sevip ayrilmak mi zor? hepside cook zor be ahiretligim..hepsinin ardinda hüzün var ama sadece hüzün mu?Yok YOK! Rabbe teslimiyetten olusan iman huzuru da var..Elhamdullilah...

Gönül sızım

özleminle kurudu döküldü gönül yapraklarım....
Biliyorum, ölüm hepimiz için mukadder..
Hepimiz aynı sonu yaşayacağız hastalık, trafik kazası ya da başka bir vesileyle...
Ama insan sevdiklerini hic beklenmedik bir anda kaybettiginde sanki bir anda varlik icinde yokluk hissediyor..
O anda O ACI ile ölüm bir uyanis oldugunu idrak edemiyor..
Gidenlerin ardından sonsuza kadar onlarsız kalacağını düşünüp bir anda bir bosluga düşebiliyor....
Oysa bir saat sonra hayatın öbür yüzünde olmayacağımızın da garantisi yok...
O yüzden bizimde misafir olduğumuz ve üzerimizdeki bedeni emaneten taşıdığımız bilinciyle bakmalıyız gerçeklere....
لذين اذا اصابتهم مصيبة قالوا انا لله وانا اليه راجعون
Onlar ki, kendilerine bir musîbet isabet ettiği zaman: “Biz muhakkak ki Allah içiniz (O'na ulaşmak ve teslim olmak için yaratıldık) ve muhakkak O'na döneceğiz (ulaşacağız).” derler.

Gönül sızım

Yarım kalp...Yarım gönül...SEN siz artik Yarım insanim...
Yarımlık da güzel.. çünkü olmayan öbür yarımı özlem, aşk, ümitler, beklemek dolduruyor...
Her an bir özlem içersinde olmak çok güzel bir şey...
iste bizleri costuran.. umutla hayatta bagliyan da özlem, aşk, ümitler, beklemek degil mi?
O Yarım kalanlarin adi da özlem ve hasrettir...
O Yarımlari yasayabilmek icin.. sabır ister... bu kutlu sabır, sevgiliye vuslata gebedir...
Yarım olan O derdimiz ne hüznümüz nede çilemiz ne de hasretti biter.....
mevlam eyüp,yakup, yusuf ... sabrı versin.....
“Hamdım, piştim, yandım”
Bir insan kendisi ateş olmadan, kendisi şem’a olmadan hiçbir mumu hiçbir kandili uyandıramaz..Vesselam..
Üzülme! der Mevlana...İstediğin bir şey olmuyorsa, ya daha iyisi olacağı için;
ya da gerçekten de olmaması gerektiği için olmuyordur...
Rabbimin hikmetinden sual olunmaz...

Gönül sızım

Ey gönül!
Anlamayanlar seni üzerler, rahatsız ederler;
hatta seni deli, divane ederler, elini ayağını bağlarlar.
Sen içi tatlı, özlü bir yemişe benzersin,
bu yüzden seni hep kırarlar…
Hz. Mevlana..
Rabbim!
Bana hikmet ver ve beni iyiler arasına kat .
Bana, sonra gelecekler içinde, iyilikle anılmak nasip eyle!
(Şuarâ / 83-84)

Gönül sızım

Annesi ölene ÖKSÜZ, Babası ölene YETİM,Eşi ölene DUL derler...
Peki EVLADI ölene ne derler..?Varmıdır bu ACININ ismi.....?
SABIR ve TESLIMIYET....

Gönül sızım

Haykıran sükûtlar vardır ki, ancak Allah işitir.

Cenap Şehabettin

Gönül sızım · 13 Ocak 2012

Aşkın Dili Kuş Dili Gibidir, Ona Süleyman Gerek.Aşkın Sabrı Sonsuzluktur, Ona Yus'uf Gerek.
Aşkın Esintisi Tufan Gibidir, Ona İsrafil Gerek.
Aşkın Yolu Dağ, Kır Ve Çöldür..
Ona Kerem, Ferhat ve Mecnun gerek...

Ah Yarr ...

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz

Özel Kardeşimiz