- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185

Gözlerini yumarken kelimeler döküldü ağzından bir bir.
Dedi ki: BENİ AFFET!
Bütün söyleyecekleri aslında bu iki kelimeydi. ne söylese daha ileri geçemeyecekti.
Ama o devam etti.
Çok pişmanım diye inledi.
Ben ayağımın nerde sürçtüğünü, ben hatamı, ben yanılgımı adımı bilir gibi biliyorum.
Ben bin kerre kabul ettim kabahatimi. Sen bir kere affet.
Tevbe bir bilinç hali. Bir ilgi eki. ben hatamla da Senin dairendeyim. Hala Sana ait, Seninim.
Tevbemi kabul et. Af duama icabet et.
beni affet melek değilim.Gurbet Diyarinda kimsesiz ,sevgisiz cook yanliz kaldim...cok bunaldigim daraldigim..kendimden kactigim anlarim oldu...
Affet diyorsam hala seninim.
Allah'ım ben şu ruhuma ufledigin Sen den bir parcam ile
şu toprak bedene nasıl sığayım?
Ruhum beden kafesimde daraliyor, semaya ucmak..
ebediyette ulasmak istiyor!
Şu yolda taş olsaydım sarsılmaz kıpırdamazdım.
Şaşmaz sapmazdım...ama taş degilim ki Can ,yurek verdin Sev diye..merhamet verdin sefkat ile insanlara yaklas diye..
insan deyip yaklastiklarimdan zarar gordum Eyy Rabbim..
ve nefsimi verdin beni bana mahkum ettigi anlari oldu..
Ama affet, insanım.
Ey tevbekarların Tevvabı.
Sen affı seversin. Rahman ve Rahim olan adınla, gaflete merhamet edersin.
bana verdiğin kelimelerden okuyorumki Sen, Sen'den dönenlere bile geri dönerlerse gel, diyeceksin...
Altından buzağıya tapanları bile eğer af dilerlerse affedeceksin.
Kıyas değil ümit...ile acizligim, zayifligim ,gunahlarim ile
Rahman Kapina geldim..
Benide affet.
Ben kendimi affedemesem bile Sen beni affet.
Düştüm, düşmüşlüğüm kimsenin değil benim yanılgımın eseri. Düştüm. Düşenin dostu Allah...imis
Düştugum yerden anca Sen beni kaldirabilirsin..
Kaldir beni, Tut ellerimden, yuregimden
KALDIR BENI...