- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 9,111
- Tepkime puanı
- 81
Adın Nur Muhammed (sav),
Cehaletle kavrulan kurak gönüllere en perişan zamanında yağdın katre katre.
Bir mum ışığı gibi aksederken karanlık ruhlara kurtuluşa bir umut filizlendi.
Adın anıldıkça tazelenen bir dirilişin muştusu oldun.
Ve asırlar yetmedi ışığını söndürmeye.
Hiçbir kuvvet silemedi insanlığa vurduğun mührü.
Muvakkat heveslerle söndü gitti seni unutmaya meyleden her anımız.Kudsi emanetinle buluştu cehaletten firakımız Ey Nuru İlahi!
Adın Can Muhammed (sav),
Can oldunkan oldun ten oldun nefes oldun davanı idrak eden her varlığa.
Bir cümle çıkıyordu dudaklardan: ‘Anam babam sana feda olsun Ya Resul!’
Dünyaya ait ne varsa yok oldu gözlerden gönüllerden senin sevdanla.
Ve fıtratımızdaydı aslında Hakk’a vurulmadıkça keşfedemediğimiz sevdan.
Ey Ümmeti için ağlayan Nebi!
Adın Rahmet! Adın Hasret! Adın Vuslat! Adın Sevda hayat lügatımızda.
Ben mi? Sana çağlayan bir ırmak, rüzgarına kapılmaya çalışan bir toz zerresi.
Sen ömrümün ab-ı hayatı, ben şefaatine nail olmayı dileyen garip.
Sen huzurusun iflah olmaz nefsimin, ben geç kalmış sevincimi arıyorum seninle.
Sen hüznün tebessümle buluştuğu ufuk, ben sana çırpınan bir kanat
Elimde bir gül ile geldim kapına
Adın Gül Muhammed (sav),
Gül, aşkının adı; gül, özleminin adı; gül, kokunun adı ve şimdi her diken sensizliğin matemi.
Elimde bir gül ile geldim kapına, yüreğimde Sen diye büyüttüğüm Bilirim ki çevirmezsin kapından layık olmasam da
Tüm kainatın hasretini getirdim bir gül ile Güle gül ile geldim Peygamberim cananım!
Yüklendim bütün dünyamı, pak ikliminde arındırmak muradım…
(Alıntı)
Cehaletle kavrulan kurak gönüllere en perişan zamanında yağdın katre katre.
Bir mum ışığı gibi aksederken karanlık ruhlara kurtuluşa bir umut filizlendi.
Adın anıldıkça tazelenen bir dirilişin muştusu oldun.
Ve asırlar yetmedi ışığını söndürmeye.
Hiçbir kuvvet silemedi insanlığa vurduğun mührü.
Muvakkat heveslerle söndü gitti seni unutmaya meyleden her anımız.Kudsi emanetinle buluştu cehaletten firakımız Ey Nuru İlahi!
Adın Can Muhammed (sav),
Can oldunkan oldun ten oldun nefes oldun davanı idrak eden her varlığa.
Bir cümle çıkıyordu dudaklardan: ‘Anam babam sana feda olsun Ya Resul!’
Dünyaya ait ne varsa yok oldu gözlerden gönüllerden senin sevdanla.
Ve fıtratımızdaydı aslında Hakk’a vurulmadıkça keşfedemediğimiz sevdan.
Ey Ümmeti için ağlayan Nebi!
Adın Rahmet! Adın Hasret! Adın Vuslat! Adın Sevda hayat lügatımızda.
Ben mi? Sana çağlayan bir ırmak, rüzgarına kapılmaya çalışan bir toz zerresi.
Sen ömrümün ab-ı hayatı, ben şefaatine nail olmayı dileyen garip.
Sen huzurusun iflah olmaz nefsimin, ben geç kalmış sevincimi arıyorum seninle.
Sen hüznün tebessümle buluştuğu ufuk, ben sana çırpınan bir kanat
Elimde bir gül ile geldim kapına
Adın Gül Muhammed (sav),
Gül, aşkının adı; gül, özleminin adı; gül, kokunun adı ve şimdi her diken sensizliğin matemi.
Elimde bir gül ile geldim kapına, yüreğimde Sen diye büyüttüğüm Bilirim ki çevirmezsin kapından layık olmasam da
Tüm kainatın hasretini getirdim bir gül ile Güle gül ile geldim Peygamberim cananım!
Yüklendim bütün dünyamı, pak ikliminde arındırmak muradım…
(Alıntı)