- Katılım
- 9 Mayıs 2014
- Mesajlar
- 1,176
- Tepkime puanı
- 4
Selamün aleyküm sevgili gönül dostum, gönül sızım;sizinle hemhal olmayalı hayli zaman oldu özledik sizleri. Nefis savaşı, dünya gailesi, ahiret hazırlığı derken bir yerlerden hep fire veriyoruz. Malum evlilik ile başlanılan yepyeni dünya yepyeni hayat beni biraz rahatlatırken birazda bilmediğim konularla baş başa kalmama vesile oldu. Etrafımdan yardım almaya çalıştım ise de istediğim sonuca varamadım malesef. On yedi yaşında ki oğlum ergenlik sebebi ile kendi kabuğuna çekiliyor, akşam olduğunda onunla vakit geçirmek istediğimizi söylesek de o on dakika kalıp gidiyor saatlerce odasında filim izliyor veya elindeki telefon ile vakit öldürüyor onu bu ahir zaman vebasından uzaklaştıramıyorum. Sonra istediğinde arkadaşlarına vakit ayırıyor bu çok güzel en azından sosyalleşebiliyor. Dikkatimi çeken başka bir konuda arkadaşlarının aileleri ile vakit geçirmek istemesi kendim nerede yanlış yapıyorum ki evladımız dışarıya ve başkalarının aileleri ile vakit geçirmek istiyor. Annesini kaybetmesinden ve beni babasının eşi olarak abla olarak kabul etmemesinden mi? Üçümüz olduğumuzda kaçıyor odasına fakat odada ben olmaz isem babası ile oturuyor ne yapacağımı nasıl orta yolu bulacağımı ona olan sevgimi ve aile olarak bütün olabilmeyi ona nasıl öğretmem gerektiğini hiç bilmiyorum onun psikolojisini çözemiyorum. Küçüklüğünden itibaren beraber olsa idik belki onu anlama ve yardımcı olmam kolay olabilirdi fakat şimdi hayatına ''dan'' diye giren bir ablayım ve o da bende sanırım çok zorlanıyoruz o annesinin yerine gelen bir kadını ne kadar iyide davransa kabul edemiyor mu? Ben ise acemi abla olarak yanlış bir şeyler mi yapıyorum? Eğer vaktiniz olur da cevap verebilirseniz duacınız olurum Allah cc emanet olun Yusuf'un bal yanaklarından benim için öpün annesi selametle kalın.mrhbba..