- Katılım
- 28 Mart 2011
- Mesajlar
- 2,125
- Tepkime puanı
- 26
Güzel ahlaklı olmanın bir meyvesi de yumuşak huyluluktur. Hz. Peygamber (sallAllâhu aleyhi ve selem) şöyle buyurmuştur: “Bir kimsede üç fazilet yoksa o boştur. Bu faziletler; sahibini günahlardan koruyan takva, kavgalardan koruyan hilm ve muamelelerde gösterilen güzel ahlaktır.” (Taberani, Ebu Nuaym)
Yumuşak huyluluk, Allâh-u Zülcelâl’in sevdiği ve kullarından istediği bir ahlaktır. Bir kimseyi diğer insanların arasında ve Allâh-u Zülcelâl’in katında süsleyecek olan ahlak, yumuşak huyluluktur. Nitekim Hz. Ali (radıyAllâhu anh) şöyle demiştir: “Hayır; mal ve evlat çokluğunda değil, ilim ve hilim çokluğundadır.”
Allâh-u Zülcelâl bir kimseye yumuşak huylu olmayı nasip ederse, şüphesiz ona dünyanın ve ahiretin hayrını vermiş olur. Bir kimseye de yumuşak huylu olmayı nasip etmezse, onu dünya ve ahiretin hayrından mahrum eder. Onun için insan, diğer insanlara karşı yumuşak huylu olmaya gayret etmelidir. Firavun, ilahlık davasında bulunduğu halde, Allâh-u Zülcelâl Musa (aleyhisselam) ve Harun (aleyhisselam)’a: “Ona yumuşak söz söyleyin.” (Taha; 44) Buyurmuştur.
Görüldüğü gibi, Allâh-u Zülcelâl kendi düşmanına dahi yumuşaklıkla muamele edilmesini emrettiği halde, mü’min kardeşlerimizin birbirlerine karşı yumuşaklıkla muamele etmeyi bırakıp birbirlerinin kalplerini kırmaları çok yanlıştır.
Anlatıldığına göre, İsa (aleyhisselam) bir gurup yahudinin yanından geçerken, yahudiler kendisine kötü söz söylediler. O ise onlara hep güzel söz söyledi. Havarileri neden böyle karşılık verdiğini sorunca da şöyle demiştir: “Herkes sahip olduğu şeyden infak eder. Onların sermayesi kötülüktür, benim sermayem ise iyiliktir.”
Yine anlatıldığına göre, bir adam bir hâkimin ayağına basıp çok incitti. Hâkim acıdan kıvrandı fakat hiç kızmadı. Niçin kızmadığı sorulunca da: “O adamı taş zannettim, taşa da kızılmaz.” dedi.
Bilindiği gibi Allâh-u Zülcelâl’in bir sıfatı halîm olmaktır. Onun benimsediği bir sıfat, elbette ki güzel sıfattır. Onun için Allâh-u Zülcelâl’in rızasına talip olan kimseler, bu yazılanlar ışığında mü’min kardeşlerinden gelen eziyetlere tahammül gösterip, onları affederek yumuşak huyla muamele etmelidirler.
Seyda Muhammed Konyevi Hz. (K.S.)
Yumuşak huyluluk, Allâh-u Zülcelâl’in sevdiği ve kullarından istediği bir ahlaktır. Bir kimseyi diğer insanların arasında ve Allâh-u Zülcelâl’in katında süsleyecek olan ahlak, yumuşak huyluluktur. Nitekim Hz. Ali (radıyAllâhu anh) şöyle demiştir: “Hayır; mal ve evlat çokluğunda değil, ilim ve hilim çokluğundadır.”
Allâh-u Zülcelâl bir kimseye yumuşak huylu olmayı nasip ederse, şüphesiz ona dünyanın ve ahiretin hayrını vermiş olur. Bir kimseye de yumuşak huylu olmayı nasip etmezse, onu dünya ve ahiretin hayrından mahrum eder. Onun için insan, diğer insanlara karşı yumuşak huylu olmaya gayret etmelidir. Firavun, ilahlık davasında bulunduğu halde, Allâh-u Zülcelâl Musa (aleyhisselam) ve Harun (aleyhisselam)’a: “Ona yumuşak söz söyleyin.” (Taha; 44) Buyurmuştur.
Görüldüğü gibi, Allâh-u Zülcelâl kendi düşmanına dahi yumuşaklıkla muamele edilmesini emrettiği halde, mü’min kardeşlerimizin birbirlerine karşı yumuşaklıkla muamele etmeyi bırakıp birbirlerinin kalplerini kırmaları çok yanlıştır.
Anlatıldığına göre, İsa (aleyhisselam) bir gurup yahudinin yanından geçerken, yahudiler kendisine kötü söz söylediler. O ise onlara hep güzel söz söyledi. Havarileri neden böyle karşılık verdiğini sorunca da şöyle demiştir: “Herkes sahip olduğu şeyden infak eder. Onların sermayesi kötülüktür, benim sermayem ise iyiliktir.”
Yine anlatıldığına göre, bir adam bir hâkimin ayağına basıp çok incitti. Hâkim acıdan kıvrandı fakat hiç kızmadı. Niçin kızmadığı sorulunca da: “O adamı taş zannettim, taşa da kızılmaz.” dedi.
Bilindiği gibi Allâh-u Zülcelâl’in bir sıfatı halîm olmaktır. Onun benimsediği bir sıfat, elbette ki güzel sıfattır. Onun için Allâh-u Zülcelâl’in rızasına talip olan kimseler, bu yazılanlar ışığında mü’min kardeşlerinden gelen eziyetlere tahammül gösterip, onları affederek yumuşak huyla muamele etmelidirler.
Seyda Muhammed Konyevi Hz. (K.S.)