Ben kapalı bekar biriyim. Sürekli aynı konu ile imtihan oluyorum. Bunaldım. Sevgili olaylarına karşı olan bi bayanım. Yaşım olacak 26 ve artık evlilik düşünüyorum. Bundan 3 yıl önce değer verdiğim bi çift bana aracı olmak istedi. Tanıştırdıkları kişi askeriyeden di. Yaşlarımız aynıydı. Görüştük 3 kere kısa olmak şartıyla. Isındık birbirimize 4 ay telefon üzerinden birbirimizi tanımaya çalıştık zaten çok imkanımız olmuyordu telefonla da. Memleketler farklıydı. O karadeniz tarafından ben ise güneydoğu da idim. Sonra uzatmamak için artık ailelere söyleyelim dedik. Çocuğun ailesi daha beni görmeden tanımadan sırf doğuluyum diye istememişler. Çocuk da kabul ettiremedi. Bir gün aniden ortadan kayboldu, sırf beni üzmemek içinmiş. Aracı olanlarda çok mahcupdu. Giderken son bi sözü bile olmadı. Bende üstüne düşüp aramadım bunları duyunca. Ama çok ağladım tam 1 yıl boyunca. Sonra aradan 1 yıl daha geçti bir görücü geldi evime, o da polisti. Birbirimize ısındık sevdik ama bunun yanında hep dua ettik hayırlısı olsun diye. Farklı bi şehirde çalışıyordu. 5 ay boyunca tanıdık, aileler tanıştı. Kime sorsak çok iyi dediler. Sonra nişan yaptık imam nikahı kıydık. Gittim evimi dizdim, eşya aldım davetiye bastık. Sonra aile ile bi sürü problem çıktı. Bi saygısızlığım olmadı onlara. Hiçbirşey talep etmedik. Zorda kalmasınlar diye anlayışlı olmaya çalıştık. Ama babası bi sürü laf söyledi beni ve ailemi çok küçük düşürdü. Kendi çocuğu bile söz geçiremiyordu. Aile yoktu zaten ortada. Öyle böyle olmaz dedik oda bitti. Ve ben ne kadar ümit etsem bile sanki hep mutsuz olacakmışım gibime geliyor. Psikolojim bozuldu. Tahammülsüzleştim. Ne yapacağımı bilmiyorum artık. Gerçekten hep böyle mi devam edecek.
Sürekli aynı konu ile imtihan oluyorum. Bunaldım
- Konuyu başlatan Zynpppp
- Başlangıç tarihi