haklısınız gönül sızım abla.
Abinin yazdığı nasihatı iyi anladım tabi de, benim kafamda çok düşünceler olduğu için dilimin ucuna gelen ve hala içimden atamadığım bir durum olduğu için eşimin boşanma kararı, farklı yaklaştım konuya.
yazdığınız şiirin sonu çok dokundu açıkçası; ama sevgi tek taraflı zormuş gerçekten, bu konuda özveride ben bulundum eşime, tabi ki şu son evden çıkmadan konuşsaydık ben demesem bile o deseydi, konuşalım diye. Ben eşimi sevmesem o kadar msj atmazdım, hatalı olduğum yerleri dedim ama o da tamam devam edelim unutalım bunu demedi... sizin yeğeninizin eşi gibi o da gelseydi emin olun şuan birlikteydik. Ben bir eş bir bayan olarak adım attım. Gelse yanıma yine o kadar olumsuz msjlarına rağmen kabul ederim unuturum ama... düşünüyorum da onu msjlarımla şımartmışım gerçekten, kendini bir şey sanmış, çünkü bana "sen de ben de bulunmaz bursa kumaşı değiliz" diyen adam bu...
Şöyle bir tanıştığımızdan bu yana evlilikle birlikte gözden geçiriyorum yaşadıklarımızı, hep ben ilgi göstermişim, hep ben konuşmaya çalışmışım vs... Yemek yerdik bi eline sağlık demezdi, niye demiyorsun deyince de, "ben bunları almasam, sen nasıl önüme getiricen derdi" bi insan bu kadar mı nezaketsiz olur, iftara eşimin arkadaşlarını davet ettik, o zaman da öyle ve o zamanda dedim neden bi eline sağlık demiyorsun diye, o da misafirler dedi bana gerek yok dedi, ölür müsün öldürür müsün? İşte benim patlama anımda evden ayrılacağım günü buldu. Allah'ım her şeyin en iyisini bilir. O abinin dediği gibi de aklıma geliyor, ilerde böyle birşey olsaydı kaldıramazdım, daha çok zoruma giderdi. Allah'ım herkesi yuvasında mutlu etsin, kimsenin yuvası bozulmasın çok zor, insanın hiç düşünemediği ve istemediği şeyler başına geliyor...hayırlısı olsun cümlemiz için. Allah razı olsun.
