12 yıldır sevdiğim biri var. Onunla lisede tanışmış gönüllerimiz kaymıştı sevmiştik birbirimizi. Çocukluğun verdiği cahillikle flört etmeye başladık 2 yıl sonra ayrıldık. Dünya başıma yıkılmıştı Allaha sığındım dua ettim unutamadım 2,5 yıl sonra yollar tekrar kesişti evlilik niyetiyle tekrar başladı hikayemiz. İlk andan itibaren evlenmek için çabaladı ama benim şartlarım elvermedi okuyordum, ailemin maddi sıkıntıları vardı. Geçen sene aileme açıldım bekleyin dediler maddiyat elvermiyor dediler babam seven bekler demeyi de ekledi. Bekledi bu yıl son üç aya kadar onun sıkıntısı yoktu. Abisi nişanlandı. Ailesi şansınızı kaybettiniz sıranızı bekleyin demiş. Bu kadar beklettiğim için midir bilmiyorum soğuk davranıyor. Bende olmuyorsa ayrılalım diyorum saçmalama diyor. Pek görüşmüyoruz en başından beri sonuçta aile yapılarımız belli telefonla görüşüyoruz. Ama her zamanki gibi değil benim aklım çok karıştı. Kaderimde yok mu acaba diyorum. Rabbim nasip etmedi de ondan mı böyle oldu. Aramızdaki bağ kopuyo mu diye düşünüyorum çaresiz kalıyorum. Korkuya kapılıyorum. Eziyet gibi bir haldeyim. Rabbim yol göster diye yalvarıyorum çaresizim. Kendimi bildim bileli onunla evlenmek istedim. Saliha bir eş olup mutlu olalım istedim. Bu kadar engel kaderde olmadığının göstergesi midir? Neden kopamıyoruz kaderde yoksa? Neden bitmiyor? Neden evlenemiyoruz? Oysa gerçekten istedik araya aracı koyma ikna çabaları her yolu denedik. Ama olmadı hala.