- Katılım
- 2 Ekim 2012
- Mesajlar
- 63
- Tepkime puanı
- 0
Büyük başarilar, olmaz gibi gozüken yeni başlangiçlarin ve deneylerin eseridir.
Sadece yeni atilimlar, denemler, taze başlangiçlar yapma gücünü yitirenler yaşlanir.
Kabus olan yaşlanmak degil, hayatin kiyisina çekilip hayati sadece seyretmeye koyulmaktir.
Bulutlanmayi ebedi zannedip kahirlanmak yerine, bir yerlerde güneşin varligini sürdürdügünü düşünüp mutlu olmak “yaşama sanati”nin en önemli ögesi olsa gerek.
Hayat, kainatta var olan güzellikleri fark etme sanatidir.
Hayatin her ani son kez yaşanir.
Biz genelde yüregimizi dikenlere kilitledigimiz için gülü fark etmeden yaşariz.
Sürekli mutluluk yoktur, olsaydi zaten siradanlasirdi.
Mutluluk, alinan her nefesin bir ikrami ilahi oldugunu bilmektir.
Yüzünüze bir kapi kapanirsa, Allah önünüze bin kapi açar.
En büyük felaket, felakete dayanamamaktir.
Geniş ufuklardan mahkum olanlar, kendilerini dar kaliplarin içine hapsedip, farkinda olmadan kendi oluşturduklari mahkumiyeti yaşarlar.
Dünya gözüyle musibet gibi görünen olaylarda bile, hikmet gözüyle saadet saklidir.
Bazi evlilikler problemsiz oldugu icin degil, eşler problemleri büyümeden çözmeyi alişkanlik haline getirdikleri için mutlu ve uzun surmustur.
Umutlu olan,gayretli olan ve deneme gücü bulan kazanir.
Ilerlemenizin önündeki en büyük engel başkalari degil, bizzat sizsiniz.
Geçmişi evinizmiş gibi görüp ona siginmayin, kitap gibi düşünüp okuyun.
Siz ancak kendinizi sevdiginizde başkalari da sizi sever.
Elmas nasil yontulmadan kusursuz olmazsa, insan da aci çekmeden olgunlaşmaz.
Dikkat edin, alişkanlimlariniz anahtari kaybolmuş bir kelepçeye dönüşebilir.
Çile olgunlaştirir.
Umutlarini asla kaybetmeyen hedef sahipleri bir gün başarir.
Nereye gittigini bilen insanin önünden,dünya kenara çekilir.
Büyük hedeflere yürüyen idealist insanlar şartlara degil, sonuçlara kilitlenirler. Hedefe ulaşma arzusu o kadar güçlüdür ki, bu güçle şartlari yenerler.
Vah zavalli ben! Kendimde bir güç ve kudret vehmettikçe kudretim aczime çarpip tuz-buz oluyor.
Eger idrak edebilseydim varlik sebebimi, gerçekten anlayabilseydim Rabbin gemisinde bir yolcu oldugumu, sirtimda dünya yüküyle kendime işkence eder miydim?
Hükme tabi olup elemlerden kurtulak varken, kendimizi hüküm mevkiinde sayip rezil olmak niye? Üstelik takatimiz yükümüzü taşimaya yetmiyor.
Insan, korkulariyla, endişeleriyle, zaaflariyla insandir.
Sadece yeni atilimlar, denemler, taze başlangiçlar yapma gücünü yitirenler yaşlanir.
Kabus olan yaşlanmak degil, hayatin kiyisina çekilip hayati sadece seyretmeye koyulmaktir.
Bulutlanmayi ebedi zannedip kahirlanmak yerine, bir yerlerde güneşin varligini sürdürdügünü düşünüp mutlu olmak “yaşama sanati”nin en önemli ögesi olsa gerek.
Hayat, kainatta var olan güzellikleri fark etme sanatidir.
Hayatin her ani son kez yaşanir.
Biz genelde yüregimizi dikenlere kilitledigimiz için gülü fark etmeden yaşariz.
Sürekli mutluluk yoktur, olsaydi zaten siradanlasirdi.
Mutluluk, alinan her nefesin bir ikrami ilahi oldugunu bilmektir.
Yüzünüze bir kapi kapanirsa, Allah önünüze bin kapi açar.
En büyük felaket, felakete dayanamamaktir.
Geniş ufuklardan mahkum olanlar, kendilerini dar kaliplarin içine hapsedip, farkinda olmadan kendi oluşturduklari mahkumiyeti yaşarlar.
Dünya gözüyle musibet gibi görünen olaylarda bile, hikmet gözüyle saadet saklidir.
Bazi evlilikler problemsiz oldugu icin degil, eşler problemleri büyümeden çözmeyi alişkanlik haline getirdikleri için mutlu ve uzun surmustur.
Umutlu olan,gayretli olan ve deneme gücü bulan kazanir.
Ilerlemenizin önündeki en büyük engel başkalari degil, bizzat sizsiniz.
Geçmişi evinizmiş gibi görüp ona siginmayin, kitap gibi düşünüp okuyun.
Siz ancak kendinizi sevdiginizde başkalari da sizi sever.
Elmas nasil yontulmadan kusursuz olmazsa, insan da aci çekmeden olgunlaşmaz.
Dikkat edin, alişkanlimlariniz anahtari kaybolmuş bir kelepçeye dönüşebilir.
Çile olgunlaştirir.
Umutlarini asla kaybetmeyen hedef sahipleri bir gün başarir.
Nereye gittigini bilen insanin önünden,dünya kenara çekilir.
Büyük hedeflere yürüyen idealist insanlar şartlara degil, sonuçlara kilitlenirler. Hedefe ulaşma arzusu o kadar güçlüdür ki, bu güçle şartlari yenerler.
Vah zavalli ben! Kendimde bir güç ve kudret vehmettikçe kudretim aczime çarpip tuz-buz oluyor.
Eger idrak edebilseydim varlik sebebimi, gerçekten anlayabilseydim Rabbin gemisinde bir yolcu oldugumu, sirtimda dünya yüküyle kendime işkence eder miydim?
Hükme tabi olup elemlerden kurtulak varken, kendimizi hüküm mevkiinde sayip rezil olmak niye? Üstelik takatimiz yükümüzü taşimaya yetmiyor.
Insan, korkulariyla, endişeleriyle, zaaflariyla insandir.