K
Kayıtsız Üye
Kayıtsız
Misafir
Allahın selamı üzerinize olsun.
Bu sayfayı 4 yılı aşkın zamandır ara ara takip ediyorum.
İçinden çıkamadığım durumlarda bu sayfada buluyorum. İnşallah bu sefer de yazacaklarıma kısa sürede su serinliğinde bir cevap bulurum. Buna çok ihtiyacım var.
Bir buçuk ay kadar önce bi yakınımı kaybettim ve kefenlemeyi gördüğüm için kendi ölümümü düşünerek korkuya kapıldım.
Örtünmeye başladım ama kısa sürede sanki bırakacak mışım gibi bitmek bilmeyen vesveselerle boğuyorum. Bu süreçte o kadar çok şey okudum ki nur suresi 31.ayeti biliyorum. Bu farzın hem Allahın hem Peygamberimiz in emri olduğunu biliyorum. Okuduğum başka rivayetler de var. Saçı açık gezen kadınların cehennemde saçlarından asılarak beyinleri kaynayarak azap edileceği. Bunlar da beni dehşete düşürdü. 30 yaşını geçtim şimdiye kadar geç kalıp pişman olup sürekli tövbe etmem gerekirken yapamayacağımı düşünüp duruyorum. Kız çocuğuma ilerde bu farzı anlatabilmem için benim yapmam örnek olmam gerekir diyorum. Ama korkum çok fazla. Sanki bırakırsam bir daha nasip olmadan ölecekmişim gibi geliyor. Başıma bela gelecekmiş gibi hissediyorum Allah korusun. Tesettürlü olmaya çalıştığım günden beri hayattan soğudum sanki. Hiçbiryere gitmek istemiyorum. Aslında bu dünya zaten geçici burda mutlu olmasam da olur diyorum. Çok fazla şey okudum dirayet gösterenler de var bırakanlar da vardı.
Açık gezmenin fasıklık olduğunu da öğrendim. Dediğim gibi çok şey okudum.
Ben açıkken de dua ederdim Allahım bana da nasip et diye. Şimdi neden kendimle bu kadar uğraşıyorum anlamış değilim.
Lütfen severek yapmam için ne yapabilirim yardım edin.
Bu halden nasıl kurtulurum yani takıntı yapmadan doğrularla yaşamak için ne yapmalıyım.
Bırakmak da mutlu etmez.
Dünya bir aldanış ahirete bir geçiş yolu. Bırak kendini kuranın emirlerine diyorum mutlu olmayı bırak Allahın emirlerini uygula diyorum kendime.
Ama yeterince takvalı değilimki bunlar geliyor aklıma.
Lütfen dua edin bana ve benim gibi olanlara. Cevabınızı sabırsızlıkla bekliyorum.
Allaha emanet olun.
Bu sayfayı 4 yılı aşkın zamandır ara ara takip ediyorum.
İçinden çıkamadığım durumlarda bu sayfada buluyorum. İnşallah bu sefer de yazacaklarıma kısa sürede su serinliğinde bir cevap bulurum. Buna çok ihtiyacım var.
Bir buçuk ay kadar önce bi yakınımı kaybettim ve kefenlemeyi gördüğüm için kendi ölümümü düşünerek korkuya kapıldım.
Örtünmeye başladım ama kısa sürede sanki bırakacak mışım gibi bitmek bilmeyen vesveselerle boğuyorum. Bu süreçte o kadar çok şey okudum ki nur suresi 31.ayeti biliyorum. Bu farzın hem Allahın hem Peygamberimiz in emri olduğunu biliyorum. Okuduğum başka rivayetler de var. Saçı açık gezen kadınların cehennemde saçlarından asılarak beyinleri kaynayarak azap edileceği. Bunlar da beni dehşete düşürdü. 30 yaşını geçtim şimdiye kadar geç kalıp pişman olup sürekli tövbe etmem gerekirken yapamayacağımı düşünüp duruyorum. Kız çocuğuma ilerde bu farzı anlatabilmem için benim yapmam örnek olmam gerekir diyorum. Ama korkum çok fazla. Sanki bırakırsam bir daha nasip olmadan ölecekmişim gibi geliyor. Başıma bela gelecekmiş gibi hissediyorum Allah korusun. Tesettürlü olmaya çalıştığım günden beri hayattan soğudum sanki. Hiçbiryere gitmek istemiyorum. Aslında bu dünya zaten geçici burda mutlu olmasam da olur diyorum. Çok fazla şey okudum dirayet gösterenler de var bırakanlar da vardı.
Açık gezmenin fasıklık olduğunu da öğrendim. Dediğim gibi çok şey okudum.
Ben açıkken de dua ederdim Allahım bana da nasip et diye. Şimdi neden kendimle bu kadar uğraşıyorum anlamış değilim.
Lütfen severek yapmam için ne yapabilirim yardım edin.
Bu halden nasıl kurtulurum yani takıntı yapmadan doğrularla yaşamak için ne yapmalıyım.
Bırakmak da mutlu etmez.
Dünya bir aldanış ahirete bir geçiş yolu. Bırak kendini kuranın emirlerine diyorum mutlu olmayı bırak Allahın emirlerini uygula diyorum kendime.
Ama yeterince takvalı değilimki bunlar geliyor aklıma.
Lütfen dua edin bana ve benim gibi olanlara. Cevabınızı sabırsızlıkla bekliyorum.
Allaha emanet olun.
