- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 984
- Tepkime puanı
- 16
Herkesle dostluk kurmak
Herkesle iyi geçinmek, sâlih, iyi kimselerle de dost, arkadaş olmak dinimizin emridir. Hadîs-i şerîfte; (Kişinin dini, arkadaşının dini gibidir, o halde kiminle arkadaşlık edeceğinize çok dikkat edin) buyurulmuştur.
İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki:
“Mü’minin kâfiri sevmesi üç türlü olur. Birincisi, onun küfrünü beğenir. Bunun için sever. Bu muhabbet yasaktır. Çünkü, onun dîninden râzı olmuştur. Küfrü beğenen kâfir olur. Böyle muhabbet, îmânı giderir. İkincisi, herkesle iyi geçinmek için, kâfire dost görünmektedir. Bu muhabbet memnû, reddedilmiş değildir. Üçüncüsü, ikisi ortasıdır. Onlara meyleder, yardım eder. Dîninin bâtıl olduğunu bilerek, akrabâlık, iş arkadaşlığı sebebi ile dostluk yapar. Bu muhabbet küfre sebeb olmaz ise de, câiz değildir. Çünkü bu muhabbet, zamânla dînini beğenmeye sebep olur.”
Müslüman, gayr-i müslim kim olursa olsun herkesle iyi geçinmeli ve sâlih, iyi kimselerle de dost, arkadaş olmaya çalışmalıdır. Hadîs-i şerîfte;
(Çok dostunuz olsun! Çünkü Rabbiniz hayâ sâhibidir, kerîmdir. Kıyâmette dostları arasından, din kardeşlerinin içinde bulunan kuluna azâp etmekten hayâ eder) buyuruldu.
ONU HAYIRLA AN!..
Ahmet Siyâhî hazretleri oğluna hitaben buyurur ki:
“Ey oğul! Eğer sana hakîkî dost arkadaş lâzım ise, Allah için sevenlerle beraber ol. Böyle kimselerden dostluk ve kardeşlik bağı kurduğun kimseye, muhtaç olduğunda ihtiyacından fazla malın varsa ver. Yahut onu kendinle beraber tut veya kendine tercih et. Beraber olduğunuzda ve arkasından ayıplarını ört ve gizle. Kusûru olduğunda sabır ve tahammül et. Hayatta iken ve vefât ettiğinde onu hayırla an.”
Şeytân, insana kötü arkadaş vasıtası ile günah işletir. Bu sebeple, arkadaş olacak kimseleri iyi seçmeli, herkesle dost olmamalıdır. İyi geçinmek ayrıdır, dost olmak farklıdır. Akıllı, ilim sahibi, iyi ahlâklı, doğru sözlü, cömert olan, fâsık olmayan kimselerle arkadaş olmalıdır. Hazret-i Ömer buyuruyor ki:
“Sâdık dost bul ve onların arasında yaşa! Dürüst ve samimi arkadaşlar, genişlikte süs ve ziynet; darlıkta yedek sermayedirler. Dostunun sana düşen işini güzelce gör ki, lüzumunda sana daha güzeli ile karşılıkta bulunsun. Kötü insanlarla düşüp kalkma, onlardan kötülük öğrenirsin. Onlara sırrını verme, ifşâ ederler. İşlerini, Allahtan korkanlara danış ve onlarla istişâre et.”
Ebû Bekr-i Dükkî hazetlerine;
-Kiminle dost olalım? diye sual edilince;
-Senin her hâlini bilen, kendisinden emîn olduğun, kendisinden bir şeyi saklamak lüzûmunu duymadığın, aranızda hiçbir şeyin saklı bulunmadığı kimse ile dost ol cevabını verir.
Şakîk-i Belhî hazretleri, talebesi Hâtim-i Esam hazretlerine, kendisinden neler öğrendiğini sorunca;
“Efendim çok şey öğrendimse de, bunlardan sekiz tanesi bana kâfi geldi. Bunlardan birincisi, insanlara baktım, herkes bir şeyi seçmiş, onu sevmiş gördüm ve bu sevgilerin çoğu, onlara ölüm yatağına kadar, bâzıları öldüğü vakte kadar, bâzıları da mezara girinceye kadar, arkadaşlık ediyor ve sonra onları yalnız ve zavallı olarak bırakıp ayrılıyorlar. Onunla berâber kimse mezara girmiyor, dert ortağı olmuyor. Bu hâli görünce, düşündüm ve kendime dedim ki, dünyâda öyle dost seçmeliyim ki, mezara benimle gelsin, bana orada arkadaşlık etsin. Aradım, taradım, Allahü teâlâya yapılan ibâdetlerden başka, böyle sâdık bir sevgili bulunmadığını gördüm. Dost olarak onları seçtim ve onlara sarıldım” cevabını verir.
İYİLERLE ARKADAŞ OL!”
Netice olarak kişi, dünyâ ve âhirette sevdikleri ile beraber olur. Onun için iyilerle arkadaşlık etmeye çalışmalıdır. Allahü teâlâ çoğu zaman, bir sevgili kulunun kalbinde, bir kimseye muhabbet görür de, onun hürmetine buna merhamet ederek sevdiği kullar arasına ilhâk eder. İmâm-ı Şâfiî hazretlerinin buyurduğu gibi:
“Sâdık dost, arkadaşının hüzün ve sevinçte ortağı olandır. Sâdık dost, arkadaşının ayıplarını görünce ihtar eder, ifşâ etmez. Bütün düşmanlıkların aslı, kötü kimseler ile dostluk etmek ve onlara iyilik yapmaktır.”
Osman Ünlü
Herkesle iyi geçinmek, sâlih, iyi kimselerle de dost, arkadaş olmak dinimizin emridir. Hadîs-i şerîfte; (Kişinin dini, arkadaşının dini gibidir, o halde kiminle arkadaşlık edeceğinize çok dikkat edin) buyurulmuştur.
İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki:
“Mü’minin kâfiri sevmesi üç türlü olur. Birincisi, onun küfrünü beğenir. Bunun için sever. Bu muhabbet yasaktır. Çünkü, onun dîninden râzı olmuştur. Küfrü beğenen kâfir olur. Böyle muhabbet, îmânı giderir. İkincisi, herkesle iyi geçinmek için, kâfire dost görünmektedir. Bu muhabbet memnû, reddedilmiş değildir. Üçüncüsü, ikisi ortasıdır. Onlara meyleder, yardım eder. Dîninin bâtıl olduğunu bilerek, akrabâlık, iş arkadaşlığı sebebi ile dostluk yapar. Bu muhabbet küfre sebeb olmaz ise de, câiz değildir. Çünkü bu muhabbet, zamânla dînini beğenmeye sebep olur.”
Müslüman, gayr-i müslim kim olursa olsun herkesle iyi geçinmeli ve sâlih, iyi kimselerle de dost, arkadaş olmaya çalışmalıdır. Hadîs-i şerîfte;
(Çok dostunuz olsun! Çünkü Rabbiniz hayâ sâhibidir, kerîmdir. Kıyâmette dostları arasından, din kardeşlerinin içinde bulunan kuluna azâp etmekten hayâ eder) buyuruldu.
ONU HAYIRLA AN!..
Ahmet Siyâhî hazretleri oğluna hitaben buyurur ki:
“Ey oğul! Eğer sana hakîkî dost arkadaş lâzım ise, Allah için sevenlerle beraber ol. Böyle kimselerden dostluk ve kardeşlik bağı kurduğun kimseye, muhtaç olduğunda ihtiyacından fazla malın varsa ver. Yahut onu kendinle beraber tut veya kendine tercih et. Beraber olduğunuzda ve arkasından ayıplarını ört ve gizle. Kusûru olduğunda sabır ve tahammül et. Hayatta iken ve vefât ettiğinde onu hayırla an.”
Şeytân, insana kötü arkadaş vasıtası ile günah işletir. Bu sebeple, arkadaş olacak kimseleri iyi seçmeli, herkesle dost olmamalıdır. İyi geçinmek ayrıdır, dost olmak farklıdır. Akıllı, ilim sahibi, iyi ahlâklı, doğru sözlü, cömert olan, fâsık olmayan kimselerle arkadaş olmalıdır. Hazret-i Ömer buyuruyor ki:
“Sâdık dost bul ve onların arasında yaşa! Dürüst ve samimi arkadaşlar, genişlikte süs ve ziynet; darlıkta yedek sermayedirler. Dostunun sana düşen işini güzelce gör ki, lüzumunda sana daha güzeli ile karşılıkta bulunsun. Kötü insanlarla düşüp kalkma, onlardan kötülük öğrenirsin. Onlara sırrını verme, ifşâ ederler. İşlerini, Allahtan korkanlara danış ve onlarla istişâre et.”
Ebû Bekr-i Dükkî hazetlerine;
-Kiminle dost olalım? diye sual edilince;
-Senin her hâlini bilen, kendisinden emîn olduğun, kendisinden bir şeyi saklamak lüzûmunu duymadığın, aranızda hiçbir şeyin saklı bulunmadığı kimse ile dost ol cevabını verir.
Şakîk-i Belhî hazretleri, talebesi Hâtim-i Esam hazretlerine, kendisinden neler öğrendiğini sorunca;
“Efendim çok şey öğrendimse de, bunlardan sekiz tanesi bana kâfi geldi. Bunlardan birincisi, insanlara baktım, herkes bir şeyi seçmiş, onu sevmiş gördüm ve bu sevgilerin çoğu, onlara ölüm yatağına kadar, bâzıları öldüğü vakte kadar, bâzıları da mezara girinceye kadar, arkadaşlık ediyor ve sonra onları yalnız ve zavallı olarak bırakıp ayrılıyorlar. Onunla berâber kimse mezara girmiyor, dert ortağı olmuyor. Bu hâli görünce, düşündüm ve kendime dedim ki, dünyâda öyle dost seçmeliyim ki, mezara benimle gelsin, bana orada arkadaşlık etsin. Aradım, taradım, Allahü teâlâya yapılan ibâdetlerden başka, böyle sâdık bir sevgili bulunmadığını gördüm. Dost olarak onları seçtim ve onlara sarıldım” cevabını verir.
İYİLERLE ARKADAŞ OL!”
Netice olarak kişi, dünyâ ve âhirette sevdikleri ile beraber olur. Onun için iyilerle arkadaşlık etmeye çalışmalıdır. Allahü teâlâ çoğu zaman, bir sevgili kulunun kalbinde, bir kimseye muhabbet görür de, onun hürmetine buna merhamet ederek sevdiği kullar arasına ilhâk eder. İmâm-ı Şâfiî hazretlerinin buyurduğu gibi:
“Sâdık dost, arkadaşının hüzün ve sevinçte ortağı olandır. Sâdık dost, arkadaşının ayıplarını görünce ihtar eder, ifşâ etmez. Bütün düşmanlıkların aslı, kötü kimseler ile dostluk etmek ve onlara iyilik yapmaktır.”
Osman Ünlü