Ey sevgili, en sevgili

hacı anne

Süper Kardeşimiz
Üyemiz
Katılım
22 Şubat 2011
Mesajlar
984
Tepkime puanı
16
EY SEVGİLİ, EN SEVGİLİ

Seni gerçekten anlayamadık...Anlasaydık ümmetsiz bırakmazdık seni. ‘İslam dünyası diye bir şey yok’ tespiti kalplerimizi yerinden sökerdi. Sen ki ümmetini bir bedenin uzuvlarına benzetmiştin, Filistin yara olurdu içimizde... Irak’ta onuruyla oynananlarımız için ağlardık. Endonezya’da, Keşmir’de, Çeçenistan’da olanlar canımızı yakardı. Nefret olmazdı tepkimiz. Seni anlayabilmiş olsaydık bunları yapanların hali de üzerdi bizi. Sana ümmet olabilecekken düşman olanlar için de ağlardık.


Seni gerçekten yaşayamadık...

Yaşasaydık bize ‘Eminler Ümmeti’ diye bakarlardı. Elimizden ve dilimizden salim olurdu ve belki de selamete teslim olurdu şimdi ‘ötekiler’ diye dışladıklarımız. ‘Geri kalmış’ dedirtmezdik kendimize. Şimdilerde demokrasimizi sorgulayanlar bizde buldukları insan haklarına saygı, ötekini de kendi gibi bilme, insanı yeryüzünde Rabb’in halifesi tanıma, bireyi toplumun yapı taşı görme gibi erdemler karşısında kendi demokrasilerini sorgularlardı.

Seni gerçekten anlatamadık...

Anlatabilseydik, bırak Senin için yapılan ve tekrarından utandığımız ithamları, Senin ümmetinin bir tek tanesi için bile ‘terörist’ derken bin defa düşünürdü düşmanların bile. Seni içimizden söküp alamayacaklarını bilirlerdi. Adın anıldığında bir saygı uyanırdı kalplerde, inanmasalar bile hürmet ederlerdi. Eserinde seyrederlerdi Seni ve hayranlıktan alamazlardı kendilerini.

Seni gerçekten bilemedik...

Bilseydik ufkumuz birkaç yıl ve birkaç toprak parçasıyla sıkışıp kalmazdı. Sen ki Ebu Talip Mahallesi’nde sıkıştığında bile İstanbul’un fethinden bahsediyordun; ümmetin bir elin parmaklarını geçmezken bile ufkunda milyarlar vardı; hesaplarını sadece bu dünya değil iki cihan üzerine yapıyordun... Bilseydik, şimdilerde olduğu gibi ufkumuz ülkemizin komşularıyla kısıtlı kalmazdı. Dünyada kaç İslam ülkesi olduğunu bilmezlik cehaletine düşmezdik. Bilseydik, Hudeybiye’yi yeniden yaşamak ve yaşatmak isteyenlere ‘hayır biz savaş istiyoruz’ diye diretmezdik.

Seni gerçekten hissedemedik...

Hissetseydik zulme karşı kükreyen aslan olmakla, ‘vurana elsiz sövene dilsiz’ olmanın aynı anda nasıl mümkün olduğunu bilirdik. Dert, yoldaşımız olurdu. ‘Nasıl O’na layık oluruz?’ her sorudan önce sorduğumuz soru olurdu. ‘Bu kadar yeter’ demezdik. ‘Yettinin esirleri’ olmazdık.

Seni asrın idrakine okutamadık...

Yapabilseydik, savaşların tarihi yazıldığı gibi barışların da tarihi yazılmış olurdu. İslam’ın bir olağanüstü durumlar tarihi olan geçmişinden bir olağan durum teolojisi çıkarmış olurduk. ‘Barış şartlarında uluslararası ilişkiler fıkhı’ diye bir tane olsun kitabımız yazılmış olurdu. Batı’nın anladığı dille Batı’ya, Doğu’nun anladığı dille Doğu’ya anlatmak için Seni, Batı’yı da, Doğu’yu da bilen akademisyenlerimiz olurdu.

Seni gerçekten sevemedik...

Sevseydik sözlerimiz sıkıldığında Muhammedî ruh akardı içlerinden. Hiç değilse on cümlemizden biri Senin hakkında olurdu. Yazdığımız on kitaptan biri Seni anlatırdı. Filistin derdik yine; ama Senin ismetine laf getirtmeden derdik. Kıbrıs derdik; ama bu bizi Muhammed demekten alıkoymazdı. Avrupa Birliği derken herkes bilirdi ki ‘alınacaksa alınacak olanlar Senin sevdalılarındır’. Ve bu sebeple reddedilirsek bundan şeref duyardık.

Seni gerçekten sevemedik; ama Sen sevdin ki geldin. Hoş geldin, sefa geldin... Ey Sevgili, En Sevgili...
 

Gönül sızım

Özel Kardeşimiz
Yönetici
Süper Mod
Moderatör
Katılım
26 Temmuz 2011
Mesajlar
19,432
Tepkime puanı
185
EY SEVGİLİ, EN SEVGİLİ
Seni gerçekten sevemedik ,anlayamadık Anlasaydık ümmetsiz bırakmazdık seni.............
 
Üst Alt