F
ftmdmr
Kayıtsız
Misafir
dini depresyon islam depresyon depresyonun dini tedavisi dini açıdan depresyon depresyon islami depresyona islami çözüm
Merhabalar ben yaklaşık 2 senedir dini depresyon yaşıyorum. Her şey 2 sene önce benim kandil için camiye gitmemle başladı. Orda annemle birlikte can kulağıyla hocanın vaazlarını dinlerken birden aklıma çok kötü düşünceler geldi. Hocanın söyledikleri yalansa nerden biliyor, daha sonra haşa Allah yoksa diye bir düşünce geldi ve benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü.
O gece sabaha kadar annemle namaz kılacaktık ama ben o düşünceden kurtulmak için erkenden uyudum. Sabah uyandım aklıma gelmedi başta, sonra ben dün akşam ne düşündüm Allahım affet beni diyorum ama bir yandan da yine şüphelerim devam ediyor. Ben kimseye anlatamadım bu durumu, içim içimi yiyor bu böyle bir hafta gitti. Sonra benim okulum bitti, ben annemlerin yanına döndüm, yeni bir mekandan yeni bir ev almışlardı, ben hem aklımda o sorularla boğuşuyorum hemde bulunduğum ortama eve alışmaya çalışıyodum. Benim günlerim ızdırap içinde geçiyordu, namaza başladım, Kuran okumaya başladım ama öyle yapınca daha çok düşünmeye itiyodum kendimi ve hepten bıraktım ibadetlerimi.
Ramazan ayı yaklaşıyordu ben korkuyodum nasıl oruç tutacam, yine aynı düşünceler gelecek aklıma diye kötü oluyordum. Neyse öyle düşüncelerle ramazanıda bitirdim tabi oruç tutarak. Ben annemlere ağlayarak açtım konuyu, annemde benim imam olan bir dayım var ona sordu ne yapabiliriz diye, dayım yanına çağırdı gittim yanına, başka şehire. Onlar eşiyle ibadet yaparken ben kendime kızıyordum sen niye yapmıyorsun nasıl onlar kendini vererek ibadetlerini yerine getiriyorlar, senin neden aklına geliyor böyle şeyler gibisinden hem utanıyodum hemde kızıyordum kendime. Öyle bir şeyki bulunduğum ortamda yabancı hisseder oldum kendimi, insani duyguları beynim sanki kabul etmiyor, mesela yalan konuşsam önce içimden nasıl yalan konuşurum diyorum sonra yalan ne demek yalan diye bir şey var mı, sonra bir şeyden utansam aklıma hemen utanmak ney utanmak insanların uydurdğu bişey. Hani dini aklımdan reddetmişim ya böyle insani şeyleri de reddediyor beyin. Sonra gusül abdesti alacam beyin onu da itiyor, insanların uydurduğu bir şey diyor ama beyin bunları derken kalp ızdırap çekiyor. Şimdi çok kötü bir durumdayım hep aklımda o tarz düşünceler, kalabalık bir ortama giremiyorum televizyon izlesem dini bir kelime geçince beynim itiyor, kalbim acıyor. Bakıyorum herkes dinini kabullenmiş gündelik yaşamına devam ediyor ama ben birtürlü aklımdan çıkarıp gündelik yaşamıma devam edemiyorum.
Merhabalar ben yaklaşık 2 senedir dini depresyon yaşıyorum. Her şey 2 sene önce benim kandil için camiye gitmemle başladı. Orda annemle birlikte can kulağıyla hocanın vaazlarını dinlerken birden aklıma çok kötü düşünceler geldi. Hocanın söyledikleri yalansa nerden biliyor, daha sonra haşa Allah yoksa diye bir düşünce geldi ve benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü.
O gece sabaha kadar annemle namaz kılacaktık ama ben o düşünceden kurtulmak için erkenden uyudum. Sabah uyandım aklıma gelmedi başta, sonra ben dün akşam ne düşündüm Allahım affet beni diyorum ama bir yandan da yine şüphelerim devam ediyor. Ben kimseye anlatamadım bu durumu, içim içimi yiyor bu böyle bir hafta gitti. Sonra benim okulum bitti, ben annemlerin yanına döndüm, yeni bir mekandan yeni bir ev almışlardı, ben hem aklımda o sorularla boğuşuyorum hemde bulunduğum ortama eve alışmaya çalışıyodum. Benim günlerim ızdırap içinde geçiyordu, namaza başladım, Kuran okumaya başladım ama öyle yapınca daha çok düşünmeye itiyodum kendimi ve hepten bıraktım ibadetlerimi.
Ramazan ayı yaklaşıyordu ben korkuyodum nasıl oruç tutacam, yine aynı düşünceler gelecek aklıma diye kötü oluyordum. Neyse öyle düşüncelerle ramazanıda bitirdim tabi oruç tutarak. Ben annemlere ağlayarak açtım konuyu, annemde benim imam olan bir dayım var ona sordu ne yapabiliriz diye, dayım yanına çağırdı gittim yanına, başka şehire. Onlar eşiyle ibadet yaparken ben kendime kızıyordum sen niye yapmıyorsun nasıl onlar kendini vererek ibadetlerini yerine getiriyorlar, senin neden aklına geliyor böyle şeyler gibisinden hem utanıyodum hemde kızıyordum kendime. Öyle bir şeyki bulunduğum ortamda yabancı hisseder oldum kendimi, insani duyguları beynim sanki kabul etmiyor, mesela yalan konuşsam önce içimden nasıl yalan konuşurum diyorum sonra yalan ne demek yalan diye bir şey var mı, sonra bir şeyden utansam aklıma hemen utanmak ney utanmak insanların uydurdğu bişey. Hani dini aklımdan reddetmişim ya böyle insani şeyleri de reddediyor beyin. Sonra gusül abdesti alacam beyin onu da itiyor, insanların uydurduğu bir şey diyor ama beyin bunları derken kalp ızdırap çekiyor. Şimdi çok kötü bir durumdayım hep aklımda o tarz düşünceler, kalabalık bir ortama giremiyorum televizyon izlesem dini bir kelime geçince beynim itiyor, kalbim acıyor. Bakıyorum herkes dinini kabullenmiş gündelik yaşamına devam ediyor ama ben birtürlü aklımdan çıkarıp gündelik yaşamıma devam edemiyorum.
