- Katılım
- 29 Mart 2011
- Mesajlar
- 337
- Tepkime puanı
- 16
Anneciğim, meleğim, bir tanem ve herşeyim, Seni kelimelerle ifade etmek ne kadar zor .
Oysa binllerce güzel söz söylenebilir hakkında . Sen beni doğuran büyüten ve yetiştirensin…
Sen beni yüzündeki gülücüklerle dünyana alan.. Sen benim hayatımın her karesinde olan..
Güzel yürekli bir Annemsin..
Bazen beraber güldük, Bazen beraber ağladık … Bazen sen benim elimden tutun,
Bazen ben seninkini… Bazen sen benim göz yaşlarımı sildin, Bazen ben seninkini…
Bazen sen beni dinledin, Bazen ben seni.. Sen ve Ben Ana kız, Abla kardeş,
Dost sırdaş gibi olduk ve biz hep beraber olduk. Ben bazen bende olan gençlik enerjisiyle ateşli,
hararetli davrandım.. Ama sen hep beni olgun davranışınla yatıştırdın.
Ben seni bazen üzdüm, kırdım ve üzüldüm pişman oldum Ama sen beni hep affettin
ve pamuk yüreğini açtın ve ben hep sana koştum ve yine sendeyim
yapmış olduğum tüm hatalarımla sana sığınmaya geldim af dilemeye geldim… Ben seni sevdim ANNE .
Ben senin affetmeni sevdim, ben senin güzel saf temiz yüreğini sevdim,
ben seni insanlar için yaptığın iyilikleri sevdim, ben herkese olan samimiyetini sevdim
ve ben sevgini, saygını ve yardıma koşmanı sevdim Harika bir insan
ve harika bir Anne olmanı sevdim…
Bu mektubu sana seni ne kadar sevdiğimi, küçücük yüreğimdeki kocaman yerini anlatmak istedim...