Ana sayfa
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Neler yeni
Yeni mesajlar
Son aktiviteler
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Install the app
Yükle
Ana sayfa
Forumlar
KÜLTÜR,EDEBİYAT MİZAH
Öykü-Hikaye-Kıssadan hisse
BÖYLE ÖRNEK OLUYORDU İNSANLIĞA
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="Ekrem" data-source="post: 69562" data-attributes="member: 3"><p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Onun ideali, insanlığa hizmetti, yoksa insanlığın kendisine hizmeti değildi. O sebepten eline geçeni yemez yedirir, içmez içirir, yönettiği insanların mutluluğuyla mutlu olurdu.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Yine adeti üzere bir miktar imkan biriktirmiş, çevresine de münadiler göndermişti.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Sesleniyorlardı Medine sokaklarında münadiler:</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> - Resulüllah mescidin önünde muhtaçları bekliyor. Miskin derecesinde ihtiyaç sahibi olanlar gelsin, hisselerine düşecek yardımı alsın, kimse mahrum kalmasın!</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Az sonra mescidin önüne muhtaçlar toplanmışlardı. Mutluydular. Çünkü kasıp kavuran ihtiyaçlarının hiç olmazsa bir kısmını karşılayacak imkana kavuşacaklardı.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Nitekim düşündükleri gibi de oldu. Efendimiz gelenleri şöyle bir gözden geçirdikten sonra mevcudu da hesap ederek önünden geçenlere hisselerini veriyor, onlara tebessümle bakarak mutluluğunu da açıkça hissettiriyordu.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Mutluydu. Çünkü O'nun en büyük mutluluğu insana yardım, insana hizmetle meydana geliyordu. İşte o anda da insana hizmette bulunuyor, ihtiyaç sahiplerinin sıkıntılarını gideriyordu.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Nihayet elindeki imkan bitti, yardım isteyecek insan da bitti. Demek ki hesap iyi yapılmıştı.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Ne var ki çok sürmedi, ötelerden kan ter içinde koşup gelen bir bedevi görüldü. Adama hem ufkuna bakıyor, hem de nefes nefese koşmaya devam ediyordu. Nihayet geldi, şöyle bir nefeslendikten sonra söylendi.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> - Yardım dağıttığınızı söylediler onun için nefes nefese koştum; ama yine de yetişemedim! Zaten hep şanssızım ben.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Çok üzgündü yoksul adam. Anlaşılan ihtiyacı da fazlaydı. Böyle bir fırsatı mutlaka değerlendirme niyetiyle koşmuştu; ama yine yetişememişti.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Sordular:</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> - İhtiyacın çok mu fazlaydı?</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Saymaya başladı yardım alabilseydi neler alacağını.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Hepsi de zaruri ihtiyaçtı. Demekki adamın ihtiyacı şiddetliydi. Ama Rasulüllah'ın imkanı da bitmişti. Elinde avucunda olanı tümüyle vermiş, geriye tek dirhem bile kalmamıştı. Şimdi ne olacaktı?</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Efendimiz şefkatle baktı bedeviye. Sonra da beklenmeyen teklifini yaptı yoksul adama:</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> - Üzülme ihtiyaçlarını yine alacaksın. Hem de hiçbirini bırakmaksızın!</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> - Nasıl? Diyerek heyecanlandı yoksul adam. Efendimiz kelimelere basa basa konuştu:</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> - Şimdi buradan kalk, şehrin içine dal, ihtiyaçlarını nerede bulursan al ve aldığın satıcılara da de ki:</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> - Mal bana ait, parasını ödemek de Resulullah'a! Allah'ın Resulü ödeyecektir. İstediğimi verin!</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Resulüllah (s.a.v) böylece verecek parası olmayınca muhtaçların borcunu yükleniyor, bir fırsatını bulup da ödeyeceğini düşünerek insanına böyle yardımda bulunuyor, insana hizmeti böyle en öne alıyordu.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Adam sevinçle çarşının yolunu tuttu. Zihninde neleri alacağının hesabını yaparak heyecanla gidiyordu.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Olaya şahit olan Hazreti Ömer, fedekarlığın bu kadarına razı olamamış gibiydi.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Nihayet düşüncesini dile getirmekten kendini alamadı ve dedi ki:</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> - Ya Resulellah! Sen gücünün yettiğiyle mükellefsin, yoktan da vermekle değil. Elinde olanı tümüyle dağıttın, geriye bir şey kalmadı. Neden başkalarının borçlarını da yükleniyor, onların ihtiyaçlarını da karşılamak zorunda bırakıyorsun kendini? Bu kadarı da fazla değil mi?</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Bu sözlerden hiç de memnun olmayan Resulüllah'ın yüzündeki tebessümün kaybolduğu görüldü. Halbuki o ana kadar çok mutluydu, tebessümü hiç eksik etmemişti.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Bu defa da masum bir adam söze karıştı;</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> - Ya Resulallah sen Ömer'e bakma ver, Allah da sana verir, dedi.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong></strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"><strong> Bu söze memnun olan Resulüllah'ın tebessümü tekrar yüzünde belirdi, 'fedekarlığa devam et' sözünden memnun olduğu anlaşılıyordu.</strong></span></p> <p style="margin-left: 20px"><span style="font-size: 12px"></span></p> <p style="margin-left: 20px"></p><p style="text-align: center"><img src="https://www.islamiforumlar.net/rsmlrx/resim1/yorum.gif" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p> </p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Ekrem, post: 69562, member: 3"] [INDENT][SIZE=3][B] Onun ideali, insanlığa hizmetti, yoksa insanlığın kendisine hizmeti değildi. O sebepten eline geçeni yemez yedirir, içmez içirir, yönettiği insanların mutluluğuyla mutlu olurdu. Yine adeti üzere bir miktar imkan biriktirmiş, çevresine de münadiler göndermişti. Sesleniyorlardı Medine sokaklarında münadiler: - Resulüllah mescidin önünde muhtaçları bekliyor. Miskin derecesinde ihtiyaç sahibi olanlar gelsin, hisselerine düşecek yardımı alsın, kimse mahrum kalmasın! Az sonra mescidin önüne muhtaçlar toplanmışlardı. Mutluydular. Çünkü kasıp kavuran ihtiyaçlarının hiç olmazsa bir kısmını karşılayacak imkana kavuşacaklardı. Nitekim düşündükleri gibi de oldu. Efendimiz gelenleri şöyle bir gözden geçirdikten sonra mevcudu da hesap ederek önünden geçenlere hisselerini veriyor, onlara tebessümle bakarak mutluluğunu da açıkça hissettiriyordu. Mutluydu. Çünkü O'nun en büyük mutluluğu insana yardım, insana hizmetle meydana geliyordu. İşte o anda da insana hizmette bulunuyor, ihtiyaç sahiplerinin sıkıntılarını gideriyordu. Nihayet elindeki imkan bitti, yardım isteyecek insan da bitti. Demek ki hesap iyi yapılmıştı. Ne var ki çok sürmedi, ötelerden kan ter içinde koşup gelen bir bedevi görüldü. Adama hem ufkuna bakıyor, hem de nefes nefese koşmaya devam ediyordu. Nihayet geldi, şöyle bir nefeslendikten sonra söylendi. - Yardım dağıttığınızı söylediler onun için nefes nefese koştum; ama yine de yetişemedim! Zaten hep şanssızım ben. Çok üzgündü yoksul adam. Anlaşılan ihtiyacı da fazlaydı. Böyle bir fırsatı mutlaka değerlendirme niyetiyle koşmuştu; ama yine yetişememişti. Sordular: - İhtiyacın çok mu fazlaydı? Saymaya başladı yardım alabilseydi neler alacağını. Hepsi de zaruri ihtiyaçtı. Demekki adamın ihtiyacı şiddetliydi. Ama Rasulüllah'ın imkanı da bitmişti. Elinde avucunda olanı tümüyle vermiş, geriye tek dirhem bile kalmamıştı. Şimdi ne olacaktı? Efendimiz şefkatle baktı bedeviye. Sonra da beklenmeyen teklifini yaptı yoksul adama: - Üzülme ihtiyaçlarını yine alacaksın. Hem de hiçbirini bırakmaksızın! - Nasıl? Diyerek heyecanlandı yoksul adam. Efendimiz kelimelere basa basa konuştu: - Şimdi buradan kalk, şehrin içine dal, ihtiyaçlarını nerede bulursan al ve aldığın satıcılara da de ki: - Mal bana ait, parasını ödemek de Resulullah'a! Allah'ın Resulü ödeyecektir. İstediğimi verin! Resulüllah (s.a.v) böylece verecek parası olmayınca muhtaçların borcunu yükleniyor, bir fırsatını bulup da ödeyeceğini düşünerek insanına böyle yardımda bulunuyor, insana hizmeti böyle en öne alıyordu. Adam sevinçle çarşının yolunu tuttu. Zihninde neleri alacağının hesabını yaparak heyecanla gidiyordu. Olaya şahit olan Hazreti Ömer, fedekarlığın bu kadarına razı olamamış gibiydi. Nihayet düşüncesini dile getirmekten kendini alamadı ve dedi ki: - Ya Resulellah! Sen gücünün yettiğiyle mükellefsin, yoktan da vermekle değil. Elinde olanı tümüyle dağıttın, geriye bir şey kalmadı. Neden başkalarının borçlarını da yükleniyor, onların ihtiyaçlarını da karşılamak zorunda bırakıyorsun kendini? Bu kadarı da fazla değil mi? Bu sözlerden hiç de memnun olmayan Resulüllah'ın yüzündeki tebessümün kaybolduğu görüldü. Halbuki o ana kadar çok mutluydu, tebessümü hiç eksik etmemişti. Bu defa da masum bir adam söze karıştı; - Ya Resulallah sen Ömer'e bakma ver, Allah da sana verir, dedi. Bu söze memnun olan Resulüllah'ın tebessümü tekrar yüzünde belirdi, 'fedekarlığa devam et' sözünden memnun olduğu anlaşılıyordu.[/B] [/SIZE] [CENTER][IMG]https://www.islamiforumlar.net/rsmlrx/resim1/yorum.gif[/IMG][/CENTER] [/INDENT] [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Günün ilk namazı hangi namazdır
Cevap yaz
Ana sayfa
Forumlar
KÜLTÜR,EDEBİYAT MİZAH
Öykü-Hikaye-Kıssadan hisse
BÖYLE ÖRNEK OLUYORDU İNSANLIĞA
Üst
Alt